Merhaba sevgili kk kadınları.

Sorun sayılmasa da doğru şeyi yapıp yapmadığımdan emin olamadım.

İsyerinde 2 tane arkadaşım var ikisi de kadın ve aralarında ast ust ilişkisi var. Ben 33 yasindayim bir arkadaşım benimle aynı seviyede daha kıdemli ve 32 yaşında. Yıllar oncesinden tanıdığım ve cok sevdiğim biri ve bana cok iyiliği dokundu. Diğer arkadaşım 25 26 yaşlarında daha az kıdemli ve bu arkadaşımın asistanı gibi bir konumda. Onunla 1 bucuk senedir tanışıyoruz ve cok seviyorum cok tatlı biri. Hepimiz bu şehirde is icin bulundugumuzdan ve cok sosyal cevremiz olmadığından bu ikincisi ile de cok vakit gecirdim sanki kardeşim gibi hissettim destek olmaya calıştım ozellikle isyerinde.

Gorece buyuk olana Ayşe kucuk olana Fatma diyelim. Ben bu ikisinden ayrı bir departmandayim.

Son zamanlarda Fatma ile ne zaman konuşsam mutsuz, ağlıyor, yılgın, sebebi de is yuku. Cok fazla seyahat ettikleri bir birimleri var. Hepimizin is yuku yoğun şu aralar eleman eksikligimiz var. Ayse bence tatlı bir kadın ama bazı konularda biraz sert, yine de iletişime cok acık biridir. Biraz dobradir yani iletişim tarzıni yadirgayanlar olur ama yani kaba veya zorba asla değildir akıllı biridir. Başlarda Fatma surekli beni Ayşe ile kıyaslıyor ve "keşke benim mudurum sen olsan, senin departmanina gecsem sen asla bunu Ayşe gibi soylemezdin senin birimindekiler ne şanslı" gibi şeyler soyluyor ve Ayşe'nin kendisine olan davranışlarından şikayet ediyordu. Ben bundan cok rahatsız oluyordum cunku bana sanki arkadasimin arkasından konusuyormusum gibi geliyordu, surekli Ayşe ile doğrudan iletişime gecmesi gerektiğini, oturup is yukunu acık acık konuşması gerektiğini, duygusal olmaması gerektiğini, bunların iletisimle halledilecegini filan soyluyordum. Şu son bir iki ayda Fatma'nin psikolojisi cok bozuldu, surekli mutsuz ve ağlıyor. Ayşenin kendisine mobbing yaptığını duşunuyor ve beni de acık acık demese de "isyerinde arkadaşımı savunmak adına mobbinge sessiz kalmakla" sucluyor yani hissediyorum. Isyerimizde mobbingi şikayet mekanizmaları var bir kere duşunduğunu soyledi ama bana bundan bahsetmemesini rica ettim cunku boyle bir şey oğrensem Ayseye soylememek beni cidden cok rahatsız eder ama soylemek de olmaz. Mobbing yapıyor dediği şeyler başkasının arkasından konuşmak, sinirli cevaplar vermek ve aşırı iş yuklemek. Ayse bir kere konuyu actı onda da sanki bir şeyden haberim yokmuş gibi Ayşe ile konuştum dedim ki acaba Fatmaya cok mu yuklendiniz bence oturup bir konuşun. Ayşe de Fatmaya gorev tanımı dışında bir is vermediğini ve herkesin aynı yoğunlukta calıştığını soyluyor (kendisi de cok calışan biri).

En sonunda Fatma'ya dedim ki "canım hakli olduğun konular elbette vardır ben belki objektif olamıyor olabilirim arkadaşım olduğu icin bence konusun veya psikolog ile konuş veya 3. Tarafsız bir gozle konuş ben sana mobbing yapıyor veya yapmıyor diyemem benim gormediğim şeyler olabilir ama iletişime acık mudurlerin var bence git konuş belki onların da farklı bir bakış acısı vardır onerileri vardır". Ama konuşamam rahat hissedemem diyor. Ben Ayşe ile dışarı cıkınca alınıyor uzuluyor. Oysaki ben neden mesafe koyayım yani. Ben biraz uzaklaştım fatmadan cunku gercekten duygusal olarak bazen yoruluyorum ama kendisini de cok seviyorum. Ne yapsam ne konuşsam sanki diğer arkadaşıma ayıp etmişim gibi gelecek. Acıkcası ikisinin arasındaki durumun benimle ilgisi nedir neden illa fikir beyan etmem gerekiyor bunu da anlamadım ama sanki ikisiyle de zaman gecirince taraf tutmam lazımmış gibi bir duruma sokuluyorum anlamadığım bir şekilde. Siz olsanız nasıl bir yol izlerdiniz?