evet arkadaşlar...hayat mucadelesi...abim..ablam....yiğenlerim....hepsine geleceklerini hazırlayayım...herkez rahat yaşasın derken...iş...kariyer...gurur...fırtınalı aşk derken bir baktım ki yaş 41 olmuş...ne zaman buyudum anlamadım..15 senedir aşkımı paylaştığım sevgilimle ilk defa 1 sene once kazara hamile kaldığımı şiddetli ağrı ve kanamayla hastaneye kaldırıldığımda doktorun hemen kurdaş yapmalıyız 8 haftalık gebelik sonlanmış deyince buyudum herhalde...o anki duygularım tarif edilemez...bilincsizce doktara kurtaramazmısınız diye caresizce yalvarmam...sevgilimin gozlerindeki şaşkınlık ve acı...beş on dakika annelik duygusunu hissedip sonraki boşluk....ilk defa sevgilime buyuk bir aşk ile bağlanmama rağmen ilk defa ona ait olduğumu hissetmem...inanınki tarif edilemez...ben ve sevgilimin cok zor bir hayatı oldu...cok badireler ayrılıklar yaşdık ama kopamadık...kopmaya da niyetimiz yok...ben onsuz o bensiz nefes alamıyoruz...fakat birbirimizede kavuşamıyoruz şimdilik.15 sene olmasına rağmen ilk gunki gibi buyuk aşkımız..mesafeli duzgun kıymetli saygılı ve tutkuluyuz...duşukten 1 sene sonra cocuk yapmaya karar verdik.verdik vermesinede bu kez cocuk olmuyor iyimi...6 aydır korunmama rağmen olmuyor doktor yumurtaların var dedi...olmaması icin bir sebep yok...test yaptım hormanlar sınırda..zaman kaybeme tup yap dedi....tup yapayımda acıbademe sordum evlenme cuzdanı şart dedi...iyide biz en erken 1 sene sonra evlenebiliriz..(yanlış anlaşılmasın aşkım evli değil)benim işim ve onun bazı sebeplerinden dolayı biz gec kalmayalım once cocuk sonra nikah yapalım dedik....cuzdanı daha sonra gostersek dunyanın sonu gelmez ya....tup bebeğe başladıktan sonra boşanmaya kalkanların tedavisi yarımmı bırakılacak acaba....her neyse benim durumumda olan arkadaşlar varmı sohbet etmek istiyorum...ben doğru adamı buldum doğru karar verdim ama zamanlama yanlış oldu ne yapayım.......(