Ben eşimden iki yıl once ayrıldım.10 yaşında bir kızım var birlikte yaşıyorum. Yaşadığım yerde kimsem yok.Zaten aile bağlarımızda cok kuvvetli olmadı hicbir zaman.Ogretmenim aynı zamanda.Ama hic arkadaşım yok.Yani aslında şoyle iş icin konuştuğum beni arayıp soran insanlar var ama onun dışında sosyal olarak birşeyler paylaştığım hic arkadaşım yok ve cok uzuluyorum bu duruma.Kizimla da hic bir şey yapamıyorum.Het soylediğime itiraz ediyor.Bu durumun korona ile ilgisi de yok aslında onceden de boyleydi.Dun iş icin beni surekli arayan bir arkadaşım okulundaki kişilerle geziye gideceğini soyledi.Cok uzuldum buna beni de cağırsaydi ben de giderdim dedim.Cok da ihtiyacım var buna.Ama yok boyle durumlarda kimsenin aklına gelmiyorum ve cok uzuluyorum..Yalniz kalıyorum hep.Nerde yanlış yapıyorum bilmiyorum.Tek başıma gezmeyi de cok sevmiyorum.Kizim kucuk olunca onunlada herşeyi konuşup paylaşamıyorum.Yasamin bir anlamı yok gibi hissediyorum.Bilmiyorum anlatabildim mi.