Cocuk sahibi olmak gunumuzde o kadar zor ve zahmetli bir hal aldı ki neredeyse etrafımızda kısa surede doğal yollardan hamile kalıp bebeğini kucağını alan kalmadı..
Evlilik sonrası aile baskısı, cevreden gorup heveslenme yada herhangi bir zumreye ait olma isteği dışında esas onemli olan gercekten sizin ne istediğiniz.
Ben 4,5 yıllık evli 34 yaşında bir kadın olarak son 3 yılımı anne olabilme heyecanı ile gecirdim. Eşimle birlikte doktor doktor gezdik, kontrollere gittik, gerekli her testi yaptırdık, gittiğimiz doktorlar tarafından gayet sağlıklısınız gidin deneyin cevabını aldık ancak bu surec uzadıkca o kadar keyifsiz bir hal alıyor ki ya kafanızdan anne olma fikrini atma yada yardımcı ureme tedavi yontemlerine başvurmayı duşunuyorsunuz.
Başında da dediğim gibi gercek isteğiniz onemli eğer anne olmak istiyorsanız işin peşini bırakmadan yola devam ediyorsunuz.
Sayısız yumurta takipleri ve başarısız 1 aşılama sonrasında yine 1 sene kadar doğal akışa bırakıp devam ettik ancak baktık ki olmuyor, gectiğimiz Aralık ayında Memorial Şişli Hastanesine goruşmeye gittik. Ekip oldukca guven veren, tecrubeli ve başarı oranı yuksek doktorlardan oluşuyor. Aralık sonu gibi ilac tedavim başladı. Tedavinin iceriği ostrojen iğneleri, progesteron jelleri ve baskılama- catlatma iğnelerinden oluşuyor. Surec sancılı.. her gun iğne, 2 gunde bir doktor kontrolu, stresten uzak kalma cabaları, caba sarfettikce iyice her şeyi kafanıza takıp stres olma durumları, calışıyorsanız calışma ortamınız derken yıpranıyor musunuz sorusuna cevabım kesinlikle evet! ancak icinizde hep bir ya tutarsa ya olursa umudu olduğu surece her şeye değer diyorsunuz.. İlac tedavimizi tamamladık, tek yumurtalığım daha once gecirdiğim bir ameliyattan sebep calışmadığı icin 6 adet yumurta toplandı. 5'i işe yarar cıktı, 4'u dollendi ve sadece 2's, 5 gun yaşayabildi. . Arkadaşlar bu arada Opu (yumurta toplama) genel anestezi altında yapılıyor sonrasında biraz ağrınız oluyor ama ilacla gecmeyecek duzeyde değil. 6'da 2, beni mutlu eden bir sonuc değildi, biri transfer edilecek diğeri de dondurulacaktı. Doktorum ne diyorsa o şekilde hareket ettim ve transfer gunune geldim. Transferin olduğu ilk gun dinleniyorsunuz sonrasında normal hayatınıza donebiliyorsunuz ancak aşırı hareket, spor, ağır taşıma vs. yasak.. normal şartlarda transferin 2.3. gunu embriyonuz sağlıklı ise tutunuyor ve icinizde hucre bolunmesi devam ediyor ancak sağlıksızsa vucut atıyor. En heyecanlı tarafı transfer sonrası 10. gun kan testi gunu.. ben 1-2 gun dinlendim ancak sonrasında mecburen normal hayatıma dondum. O surecte cok fazla internette gezdim, yprum okudum olumsuz etkilendim, nedense icimde bir umut yoktu tutmadığını hissediyordum nitekim beta hcg testi gununun sabahında Adet oldum ve tum hayallerim yıkıldı, bari dedim kan verip bekleseydim biraz heyecanımı yaşasaydım ancak maalesef %50 olan şans tutmamıştı. Doktor kontrolune gittiğimde evet gebe değilsiniz ancak uzulmeyin elimizde dondurulmuş embriyonuz var dendi. O an hic umurumda olmadı dondurulmuş olan embriyo, sadece o anın mutsuzluğunu yaşıyordum. Ben olayın peşini bırakacaktım ancak hastane yeni bir randevu oluşturarak tekrar goruşup neler yapılabileceğine bakmak istedi, zar zor gittim, anlatılanları oylesine dinledim ancak hemen kontrollere başlayıp 2.'yi de en kısa surede transfer edeceklerini soylediler. Cok kısa bir ara olduğundan yine negatif olacak diye korkudan pek tepki veremedim. Yine 1-2 kontrol sonrası doktorum yumurtamın kendiğilinden catladığını iğneye gerek olmadığını ve beklenen tarihten de kısa bir surede transfere alacaklarını iletti. Şaşırmıştım, o kadar ilacla hazırlandığımız surec kendiliğinden oluvermişti, yumurtam 19 mm. olmuş ve catlamıştı bile..transferim yapıldı, umutsuz bir şekilde yine bekleme surecine başladım. İlkinde cok belirti arayıp okuyup araştırdığım icin ikincisinde hic bir şey aramadım , okumadım sadece kan testi gununu bekliyordum ki onda da yine adet olurum nasılsa diip yanıma pedlerimi dahi almıştım. Sabah işe giderken kan verdim hastane arayınca acmak bile istemedim ancak tebrik ederizi duyunca sevincten havalara uctum, ağlamaktan konuşamadım hemen telefonu kapatmak zorunda kaldım
yani hamileyim kızlarrr. Allah gercekten gonulden isteyen herkese nasip etsin. Bu tutmasaydı asla pes etmeden yola devam edecektim. 18. denemesinde hamile kalan var. Kimse umudunu yitirmesin, her acıdan deneyebilecek olanlar gunun sonunda size ANNE diyecek bir evladın varlığını duşunup yoluna devam etsin. Sevgiyle & Sağlıkla kalın..