Arkadaşlar ben kendimi surekli gergin hissediyorum mutlu olmadığımı hissediyorum. Eskiden cok neşeli biriydim ama şu an cok gerginim eskiden cıvıl cıvıl insanlarla konuşmaya doyamayan ben insanlara tahammul edemiyorum kimseyle konuşmak istemiyorum sadece kendim olayım istiyorum. Bi bilgisayar bi ben bana coğu zaman yetiyor. Anneme-babama ve kardeşlerime karşı da asiyim. Herkesin en ufak bi davranışı bazen batıyor. Şimdi gulerken,mutluyken 2 dk sonra icimden resmen insanlara kan kusmak geliyor. Mesela karnım acıkıyor karnım acıkınca sinirleniyorum yemek istemiyorum sonra iyice acıkınca gidip yemek zorunda kalıyorum. Yiyince de pişman oluyorum kendime kızıyorum. Bi şey sorduklarında konuşasım bile gelmiyor coğu davranıslar gozume mantıksız gozukuyor. Annemler cok endişe duyuyorlar cunku ben cok hayat dolu bir kızdım surekli guler ve neşe sacardım şimdi ise cok durgun asık suratlı ve gerginim. Okulda daha iyiyim arkadaşlarımla falan mutluyum ama eve gelince, kapıdan iceri girer girmez tabiri caizse nevrim donuyor odama girip kapıyı kapatıyorum. Eve girdiğim an herşeye herkese daha fazla sinir olmaya başlıyorum. Bazen durduk yere bağırıp cağırasım geliyor ağlamak istiyorum yatağa uzanıp ses cıkmasın diye yastığı ağzıma basıp bağırdığım zamanlar bile oldu. Ama boyle olsun ben de istemiyorum. Mesela kilo konularına hic takılmazdım şimdi kilo almaktan korkuyorum yediğim bir elma bile acaba kilo aldım mı ki diye duşunduruyor. Surekli halsizim ve gozaltım şiş kendime de sinir oluyorum vucudumundan nefret ettiğim zamanlar oluyor ben ne yapmalıyım doktora gitmek de istemiyorum. Ders de calışamıyorum hicbir şey olmuyor