Ara ara yaşanır mı bunalım?

Ben bu aralar hicbir şeyden zevk almıyorum. Hep başkaları icin yaşamaktan bıktım, tukendim. Ne işe ara verebiliyorum, ne eve... Calışmak zorundayım, tatil yapamıyorum. Surekli calışmak zorundayım.

Bu aralar hicbir şeyi algılayamıyorum. Uzun sureliğine tatile cıkmak, dilediğim gibi gezmek, alışveriş yapmak istiyorum. Ben uyumak istiyorum. Oğlum doğduğundan beri aralıksız uyumadım hic. Oyle cok ozledim ki bunu. Pişman değilim sakın boyle algılamayın ama sadece 1 hafta hicbir şeyi duşunmeden kafamı toplamak istiyorum. İnanılmaz derece de ihtiyacım var buna. Kendimi mutsuz, huzursuz hissediyorum. Cevremde ki insanlara da yansıyor bu.

Karamsarım bu aralar. Bir doktora gidecek bile vakit bulamıyorum. Yarım saat ayrılamıyorum işimin başından. Evde desen? Evi temizle, oğlumla ilgilen, eşle ilgilen. Ben bu kadar guclu bir kadın değilim ki.

Ben, hayatı olduğu gibi yaşamayı severim. Ama mutsuzum. yaşayamıyorum, nefes alamıyorum bazen. Bir kız arkadaşımla oturup kahve icmeye fırsat bile bulamıyorum.

Nasıl aşıcam ben bunu? Cok bunaldım, daralıyorum surekli.