Merhaba Meltem Hanım.Ben bu siteyi ablamın uyeliğinden takip ediyorum ve gercekten başka cıkış noktası bulamadım.18'imden gun alıyorum.Kendimde cok rahatsız olduğum bir konu var.Cok duygusalım,kendi değerimi bilmiyorum,gucsuzum.En ufak bir zorlukla karşılaştığımda(ozellikle erkek arkadaşım varsa) hemen ağlamaya başlıyorum.Mesela ayrılık acısı yaşamak benim fobim haline geldi cunku o zamanlar cok gucsuz oluyorum.Mesela o kişiden ayrılmam gerektiğini biliyorum ama bunu yapabilicek kadar guclu değilim.Arkadaşlarım bile bana "cok gucsuzsun artık kendi değerini bil lutfen" diyorlar.Ne yapmam gerektiğini bildiğim durumlarda bile duygularım bana engel oluyor.Beynimle hareket etmek istiyorum bunun beni mutlu edeceğini biliyorum ama bunu başaramıyorum.Hep duygularım beni mahvediyor.Onumde zorlu bir YGS/LYS maratonu var eğer bu şekilde devam edersem sınavım cok kotu etkilenicek bunun olmasını istemiyorum,duygularımın ideallerimin de onune gecmesini istemiyorum.Nolur bana bir cozum yolu onerin şoyle şoyle yap deyin,lutfen. Cok teşekkur ederim.