arkadaşlar ben cok cekingenim
ve bu halimden nefret ediyorum
bu halimden kurtulmak istedim ama olmadı ortaokul ve lise yıllarımda hep yalnızdım bu yuzden rahat hareket eden arkadaşlarıma bakıp imrenirdim neden ben boyle değilim farklıyım diye . yaşamaktan nefret ederdim intihar etmeyi bile duşundum herkes senden uzak yalnızsınız hep neden derdim ama neden en cok hayal ettiğim arkadaşlar arasında rahat konuşup şakalar yapmak herkesin ilgi odağı olmakama benim icin cok zordu.kalabalığa girince suskun oturup kalmak yada konuşunca kızarmak kekelemek ne kadar kotu.okulun bahcesinde bazen bi kenara cekilip ağlardımneden kimse beni sevmiyor neden derdim işte boyle arkadaşlar bunları yazmamın sebebide yalnızlığımı sizlerle paylaşmak bu halimin cozumu varmı bilmiyorum