Benim kızım biraz nazlı cıktı. Doktorum bebek doğum yoluna girmiş 40 haftayı beklemeyecek acele edecek deyip bizi telaşlandırdı ve sonuc olarak 41.haftaya kadar bekledik.
Doktorum 40.hafta dolana zaman verdi ama kendi sancım olmayınca annem ve eşimle beraber hastaneye gittik. Hemen doğumhane katına cıktık girişimiz yapıldı. Sonra beni doğumhaneye aldılar. İlk once alttan muayene yapıldı 2 cm acılmam vardı. Hemen nst ye bağladılar bir yandan hemşire suni sancıyı vermeye başladı. Baştan herşey guzel gidiyordu ama bir anda 1 ebe ve 1 hemşire odaya daldılar bana solunum maskesi taktılar ikisi bir yandan karnımla oynamaya başladı. Tabi ben cok panik oldum. O sırada doktorum geldi ve ben sanki altıma kacırmışım gibi hissettim. Sanırım suyum geldi falan demeye calıştım ama kendi telaselerinden beni duymadılar sadece derin derin nefes alıp vermemi soylediler. Meğer bebeğimin kalp atışlarında sorun olmuş doktorum acil sezaryene alınabileceğimi soyleyince cok uzuldum hep normal doğum olsun istemiştim.
Neyse sonra ben doktoruma sanırım az once suyum geldi dedim hemen muayene etti ve o sırada suyum resmen doktorun uzerine sıcradı. Meğer daha yeni gelmeye başlamış. Muayene sırasında patladı. Doktorun pantolonu falan battı.
Beni 2 saatten fazla nst de tuttular surekli kontrol ettiler. Neyse ki kalp atışları duzene girdi. Bu arada benim sancılarım hafif hafif başladı. Sonra beni odama gecirdiler. Orada 1 bucuk saat kadar sancı cektim. Başlarda sancı aralarında guluyordum gayet guzel gidiyordu ama sonra cok siddetlendi. Sancılardan ve bağırmaktan dolayı iyice halsiz duştum. Sancılar dakikada bire inince ebe gelip beni aldı ve doğumhaneye goturdu.
Catalda muayene ettiler acılmam 6-7 cm olmuştu. Biraz daha orda sancı cektim. Sonra doktoruma haber verdiler. Kadıncağız koşa koşa gelmiş baya eli ayağına dolaşmış. (Sonradan annemlerden oğrendim.) Zaten geldiği gibi nomoresorrow u doğuma aldık dediklerinde cok şaşırdım daha bekleriz sanıyordum dedi. Bir ebe bir hemşire ve doktorum ucu birden bana cok yardımcı oldular baştan ıkınmayı beceremedim. Hemşire yanıma geldi derin nefes almamı soyledi nefes aldım hemen burnumu kapadı guclu bir şekilde ıkınmamı soyledi ebe de bir yandan karnıma bastırdı. Boyle 4-5 kere daha ıkındım o sırada aşağıda doktorun attığı kesiyi hissettim. Sonrasında bebeğimin kafası cıktı ama omzu cıkana kadar bir kere daha guclu ıkındım orda baya zorlandım ama omzu da cıktıktan sonra bebeğim kaydı gitti. Yavrumun ilk olarak sırtını gordum mosmordu birkac saniye sonra ağlamaya başladı. O ilk an cok muthişti gozum ondan başka birşey gormedi. Hemşire aldı birşeyler yaptı bir beze sardı ve yanıma getirdi. Miniğimi koklayıp optum ve sonra hemşire alıp goturdu. Bir yarım saatte dikiş ve eşin cıkması surdu. Benim aklım hep bebeğimdeydi. Tum işlemler bitince beni odama goturduler. Yarım saatte orada bekledim ve sonunda bebeğimi getirdiler doya doya sevebildim.
Rabbim isteyen herkese nasip etsin, kimsenin kucağını boş bırakmasın inşallah. Normal doğumdan korkan arkadaşlara tavsiyem gercekten bu cok muthiş bir duygu eğer bir sıkıntı yoksa sırf korktukları icin bu duygudan kendilerini mahrum etmesinler. Evet cok kolay birşey değil ama bebeğin annenin bedeninden kayıp gittiği o anı hissetmek o rahatlığı ve mutluluğu yaşamak muthişti. İnsan o anda tum acısını cektiği sancıyı unutuyor.