35 yaşında 2. Evliliğimi yaptım. 2014 ocak ayında evlendik ve eşim de ben de bebek sahibi olmayı cok istiyorduk. Niye olmuyor diye doktora gittim ve eşimi de sperm analizi icin dr a gonderdim. Hicbir sorun yok. Neyse gunler gelip geciyor bir gun karnımda muthiş bir ağrıyla hastaneye gittim. Karaciğerimde yuzlerce kist vardı ve karaciğerimin boyu hemen hemen 2,5 katına ulaşmıştı. Şimdi olmasa bile ilerde karaciğer nakli dediler. 40 yıllık alkol icicisinin karaciğerine sahipmişim. O kadar şaşkındım ki. Hic alkol almam oysaki. Hic aklımın ucundan dahi gecmezdi. Velhasıl duştuk karaciğerimin derdine. Araştırdım soruşturdum nakil konusunda uzman bir doktora ulaştım. Muayeneye gittim. O da aynı şeyi soyledi. Peki dedim biz bebek duşunuyoruz? Nasıl olacak. Sakın hamile kalma dedi aynı doktor. Zaten kalamıyordum. Kasım 2014 ’te tetkikler mr lar ultrasonlar vs vs. netice aynı. Surekli izlenecekmişim. Karaciğer nakil listesine adımı yazdıracakmışım şimdiden.

Bunlarla beynimiz meşgulken, bir gun işteyim adetim de 2-3 gun gecikmişti. Tansiyonumu da surekli takip etmemi istemişti nefroloji uzmanı cunku bobreklerimde de kistler mevcuttu. Tansiyonumu olctum 10 ’a 6. Hic bu kadar duşmemişti. Ama hic de rahatsızlık hissetmiyordum. O zaman bende bir değişiklik olduğunu anladım. Pek ihtimal vermiyordum ama dedim alayım bir test yapayım bakalım. Yaptım ve gozlerime inanamadım. Hamileydim. Cok sevindik tabi.

Hemen gittik doktora. Medipol ’de Mine Kaymakcı diye bir dr var. Allah kendisinden razı olsun. İlk gunden itibaren takibe aldı beni. O kadar pozitifti ki hic stres olmadan ( ki cok stresli bir insanımdır normal hayatımda ) hamileliğimi gecirmeme yardım etti. Once kan testleri felan yapıldı ilk. Bir sorun yoktu. İkili test, uclu test, şeker yuklemesi hic birini istemedim. Rabbim bana neyi uygun gorduyse razıydım herşeye. Cunku neticede bu testlerde bir stres kaynağıydı benim icin. 5. Aya gelmiştik ama benim karnım doğurmak uzereymişim gibiydi. Hic yormuyordum kendimi. Bir hafta sonu eşimle dışarı cıktık. Epey dolaştık. Hem de bebeğimiz icin birşeyler almaya başlayalım dedik. Neyse eve geldikten sonra biraz temizlik yapayım dedim. Yalnızca salonu supurdum o kadar. Yoruldum hemen. Sonra dinlendim ertesi gun iş cunku. Ertesi gun işe gittim. Akşam cıkmadan evvel hafif bir kan ve birazda su geldi benden. Pek endişe etmedim ama gene de bir doktora gideyim dedim. Evimize yakın devlet hastanesi var oraya gittik. Demezler mi hemen yatıyorsun. Yatırdılar beni hastaneye daha 5,5 aylığım. Doktorumu arattırdım. O da orası tam teşekkullu bir hastane yatabilir demiş. 10 gun kaldım orada. Ciğer geliştirici iğne yaptılar erken doğum olursa diye. Sonra cıkarttılar hastaneden ama evde yatmak şartıyla. 5,5 aydan 8. Aya kadar evde gercek anlamda yattım. Hicbir iş yapamadım. Eşim sağolsun temizliği yapıyordu. Ben butun gun yatıyordum. Hic alışkın değilim kafayı yiyordum evde. Neyse uzatmayayım. 35. Haftaya geldik kontrollerim devam ediyor. Bebeğim kucuk olduğu icin son ana kadar normal doğum yaparım diye duşunuyordum. Cunku kesinlikle ıkınmamam gerekiyor. Kistlerim patlayabilirmiş. Normal surecle suyum ve sancım gelirse normal doğum yaparım diye duşunuyorduk hep. Doktorum da bu şekilde duşunmuştu ama Plasenta cok gerildiği ve artık bebeğime buyuyecek yer kalmadığı icin 35+5 e randevu verdi. Gittik yatışımızı yaptık.

Hep bana yada bebeğime bir şey olacağı endişesi vardı icimde. Ayetel kursulerle o gune kadar gelmiştim. Son kez baktım eşime vedalaştım ameliyathaneye inerken. Ağladım da. Masada kalacağımı duşunuyordum. Genel anestezi yapıldı ve ben gozumu odada actım. Sonra bebeğimi getirdiler ama o kadar sersem gibiydim ki yuzume yaklaştırdıklarında koklamayı duşunemedim sadece alnından bir opebildiğimi hatırlıyorum. Bundan sonra oğlum daha sık nefes almaya başlamış ve kotuleşmiş. Kuvoze aldılar. 1 hafta onu camların arkasından seyrettim. En sonunda ona kavuştum ve sağ salim evimize getirdik. Artık her istediğimde koklayabiliyorum.

Rabbime cok şukur. Bugunleri de gordum ya. Allah isteyen herkese versin. Ve kimseyi evlat acısıyla terbiye etmesin.