Cocuklar ozellikle 2-4 yaş arasında “Kustum” ifadesini sıklıkla kullanmaya başlarlar. İstekleri yerine getirilmediğinde, onlarla oyun oynamadığınızda “Kustum anne” ya da “Baba sana kustum” gibi ifadeler kullanarak tepkilerini gosterirler.

Genellikle anne babalar, “Kusersen kus, ben de sana kustum” diyerek, cocuklarını bu davranıştan vazgecirmeye calışırlar.

Bir cocuk, annesi babası ona kusunce ne duşunur, ne hisseder?

Demek ki, hoşlanmadığım durumlarda kusebilirim, baksana annem babam da kusuyor, o zaman kusmek doğru bir davranış.

Okuldaki arkadaşım Ahmet de bana kusuyor, annem babam da kusuyor. O zaman annem ve babam aslında benim arkadaşım gibi. O halde onların her dediğini yapmak zorunda değilim.

Evde, okulda, misafirliğe gidince hoşlanmadığım bir durumla karşılaştığımda hemen kusebilirim. Bu, işe yarayan bir yontem.






Bunlara sebep olmamak adına, anne baba cocuğuna kusmemelidir. Kusmek yerine, cocuğun o anki duygularını anlamaya calışmalı, hatta ona adeta dublaj yapmalıdır.

“Sanırım sen bir şeye kızdın, kusersen seni kızdıran şeyin ne olduğunu bilemem, benimle konuşmak ister misin” şeklindeki yaklaşım daha sağlıklı olacaktır.

Bu yaklaşıma rağmen, cocuk hala kusmeye devam ediyorsa “Şu anda konuşmak istemiyorsun sanırım, konuşmak istediğinde ben hazırım, konuşabiliriz” denebilir.

Bu konuşmalar sırasında cocuğun goz hizasına inmek, onunla goz kontağı kurmak cok onemlidir. Cocuk kendini baskı altında değil, guvende hissetmelidir.

Aradan bir sure gectikten sonra cocuk anne babaya yanaşır ve konuşmak isterse “Hani bize kusmuştun, bizimle konuşma o zaman” gibi olumsuz bir ifade yerine “Seni dinliyorum, gel konuşalım” gibi olumlu bir ifade kullanılmalıdır.

Bu konuşma sırasında cocuğa kusmenin ne kadar yanlış bir davranış olduğu ile ilgili nasihatlar vermek yerine, duygularını ifade etmesine fırsat verilmelidir.


Kaynak: doktor sitesi