Ne zor gunlerdi o gunler. Her sabah 7 de mesai başlar gecenin korune kadar ağlama sesi.ve minicik eller .baktıkca icin in yandığı ne yapsamda bebeğimin acısını dindirebilsem .telaşları .ve yavaş yavaş lohusalığında verdiği ruhsal bunalımların baş gosrmesi.sonra ayavaş yavaş icine kapanma.yalnız hissetme.kulağımda garip garip sesler.ben bu cocuğa bakamıcam .kotu bir anneyim hissi.duşundukce deliriyor insan.oysa 1,2,3,4 ay derken bir bakmışsın kocaman bebeğin olmuş.gecmez sandığın gaz sancıları yerine kahkahalar almaya başlamış...4.5 aylık bebeğim var ve şu an kotu gunler geride kaldı.sizinde biticek.sadece sabredin.kendinizi harap etmeyin.sutum kesilir acmı bu niye ağlıyo tirplerine girmeyin kilo artışı normal ise sorun yok...gecicek gecicek gecicek....emin olun...