Ben salı gunu spinal sezeryan ile bebegimi cok şukur kucağıma aldım o gune kadar o kadar okudum araştırdım ki aslında başına geleceklerin hepsini biliyordum sadece cok korkak bir insan olduğum icin bunun stresini yaşıyordum son gun yaklaştıkca artık iyice uykularım kacmaya başlamıştı hayatimda hic serum bile yememistim hastanede hic kalmamis sedyeye bile yatmamistim cok sukur bu nedenle cok korkuyordum dakikalar sanki olduğundan daha hızlı geciyordu salı sabahı geldi cattı ameliyat sabah 8 30 daydi bu yuzden 7 bucuk gibi hastanede olmalıydık eşyalarımızı aldik hastane zaten 5 dk kadar uzaklıktaydı
Odamıza cıktık işlemler yapıldı ve bana o cirkin onluğu giydirdiler
damar yolu actılar ve lavman yapıldı lavman hic.korkulacak bir şey değil hic canım filan yanmadı sondayı ameliyattan sonra istediğim icin takmadılar uzerimde inanamayacağım kadar bir dinginlik ve sakinlik vardı hazırlıklar bittikten sonra beni almaya geldiler yatakla beraber aşağıya ameliyathaneye indik kapıda eşimle.vedalastik o benden daha kotu durumdaydı girdigimiz oda da bir suru ekipmanlar filan vardı bir suru kişi hazırlık yapiyordu yataktan başka bir sekteye aktardılar beni yan oturdum belimden iğne yapacaklardı bir hemşire omuzlarimdan bastırdı hic kıpırdama dedi icimden surekli la havle vela kuvvete diye geciriyordum canımın yanmasini bekliyordum o kadar kafamda buyuttugum iğne hic canımı yakmamıştı sasirmistim hic bisey hissetmemistim bitti şimdi uzan dediler uzandım onume perde gerdiler onu da sıkıntı yapmıştım ben goremem burnunun dibinde bir perde nefesim kesilir diyordum perde gerildi şimdi ilac sureceğiz soğuk hissedeceksin korkma dediler tamam dedim bakin ayaklarımı hala oynatıyorum sakin bisey yapmayın dedim korkma henuz başlamadık dediler sonra koluma tansiyon aleti filan takıldı biseyler oluyordu sallaniyordum midem.bulandi sanırım kusucam dedim oğurecek gibi oldum damar yolundan biseyler yaptılar ve gozumu actım bir cığlık duydum sonra bir daha actım yanımda sıcacık bir yanak vardı sonra bir daha actım ve kucağıma verdiler ameliyathaneden odamıza cikiyorduk tum hissettiklerim bu kadar O kadar.gerildim korktum ama inanamayacağım kadar kolay gecti cok şaşkındım cıkışta eşimle karşılaştık kucağımda bebeğimiz vardı bak ne kadar guzel diyordum
Sezeryan olmak benim tercihimdi dediğim gibi o kadar cok şey okudum ki normal doğumda oluşabilecek butun komplikasyonlar bebeği etkiliyordu ama sezeryanda boyle bir risk yoktu o yuzden ben bu şekilde tercih ettim normal dogum yapabilseydim keşke ama.kendime guvenemedim aynı gun ayağa kalktım ertesi gun evime geldim hic yatmadım bebegimle ilgilendim herhangi bir agrım olmadi sadece dikiş yerim biraz yaniyor.gibi oluyor hepsi bu
Yapacağınız hic bir doğumdan korkmayın Allah onun dirayetini veriyor zaten sonu guzel şeylere vesile olan durumlar yavrunuz bebeginiz e kavuşuyorsunuz belki biraz olsun icinize şu serpebilmisimdir