merhaba arkadaşlar
3,5 yaşında bir oğlum var. calışan bir anneyim.
oğluma 8 aylıktan beri babası bakıyor.
biraz buyumeye başladığında anne işe gidecek geri gelecek diyerek evden cıkıyordum. ağlamalar bağırmalar derken şimdi duzeldi bu durum cok şukur. evim yakın oğle arası da eve gidiyorum goruyoruz birbirimizi. evden cıkarken el sallıyor opuyor o konuyu aştık buyuk coğunlukla.

sitemizin parkında genelde hep oynadığı arkadaşları tanıdığı cocuklar olduğu icin benden ayrı zaman gecirmeye alışsın istiyorum kenara gecip oturuyorum. bazen hep sende gel anne şuraya gidelim diyor bazen arkadaşlarıyla bisiklet suruyor oyun oynuyor beni pek aramıyor (bir tane cok sevdiği arkadaşı var dikkat ettim o yanındaysa beni aramıyor pek) (tabi benim hep gozum uzerinde)

hafta sonu oyun parkına goturduk. cocuklar oyun oynuyor anne babalar yarım camdan cocukları izliyor tabureye oturup bilirsiniz. ben oturacağım buraya seni izleyeceğim diyorum ağladı sende gel diye. neyse girdim oturduğum yerden farklı bir yere gectim bir an beni goremedi sanırım ağlamaya başladı. (tabi boyle temkinli olması iyi)

benim korktuğum şey bana bağımlı mı acaba cocuğum? yoksa bu yaşlarda normal mi? erkek cocuğu anneye duşkun olur derler yoksa oyle bir durum mu?
eşimin ailesinden de benim ailemden de farklı bir şehirdeyiz onu da ekleyeyim. hep beni ve babasını goruyor.