Akşama kadar peşinde koştuğum 1 bucuk yaşında bir kızım var hic durmuyor koltuktan koltuğa atliyor bir yerini vuracak diye odum kopuyor yapma dedikce inatla yapıyor herşeyi oturup ağlıyorum durmadan tek başıma ailemden uzakta yalniz buyutuyorum kendime ayıracak hic bir dakka zamanim bile yok ne dogru duzgun temizlik yapabiliyorum ne yemek cocugum hic durmuyor hic kimsem yok eşim calışıyor gidip gelebileceğim bi anlikta olsa oyalanmak icin kahve icebilecegim yaa hicmi kimse olmaz neden bu kadar bunaldım bilmiyorum yalnizlikmi bunalttı yoksa cocuk mu anlayamadım sanki tukenmiş gibiyim niye boyle hissediyorum annelerrr yardim edin psikolojim iyi degil galiba