Hikayem dort sene once başladı. Evlendikten hemen sonra normal bir gebelik ve duşuk sonrası dort sene boyunca hamile kalamadım.. Once normal yoldan hamile kalabileceğimi soyledi gittiğim her doktor hatta ilk gittigim doktorum bugun ki mucizeme kavusmamda ki biricik doktorumdu.. yeni evli olduğum icin bir sene doğal yolla denememi onermişti tabii ben durur muyum hic 3 aydan sonra başka bir doktor buldum kendime ve başladık uzun zorlu ama cok heyecanlı bu yolculuğa.. Once yumurta geliştirici ilaclar kullandım 4 ay boyunca sonuc husran.. sonra başka bir doktora gittim direk rahim filmim istendi hic bir sorun yoktu tekrar yumurta geliştirici ilaclar sonuc yine husran.. sonrasında artik risk almayıp tup bebek yaptırmaya karar verdik eşimle ozel bir tup bebek uzmanı doktorda tedaviye başlandı hicbir sorunum olmadığı, sadece eşimin sperm sayısı duşukluğu olduğunu ve bunun tup bebek tedavisinde cokta onemli bir detay olmadığı soylendi daha tedaviye baslar başlamaz %70 başarı şansı verildi bile bana..! Tabii ben nasıl mutlu nasılda heyecanlıyım. Yumurta toplama işlemi sonrası aşırı ağrım oldu 23 folikul toplandı meğer ben oss olmuşum.. Transferi bir ay ertelemesi gerektiğini soyledi doktorum ustelik bir surude sağlıklı embriyom olacağınıda ekledi soylediklerinin yanına..! Dollenme aşamasında 2 sağlıklı embriyom kalmıştı sadece cunku işin aslı ne kadar fazla folikul o kadar sağlıksız embriyo demek oluyordu ve ben bunu cok sonra oğrendim.. nihayet transferim yapıldı iki cok kaliteli embriyo ile sıra sadece gecmesi gereken 10 gune kaldı.. transfer gunum kabuslarla sıcrayarak uyandım.. umut vardı icimde ama sanki hÂl cok uzak gibi bir his vardı icimde.. 10 gunun sonunda negatif almış elimde hic embriyom kalmamış korkunc bir hayal kırıklığıyla donmuştum evime.. Negatif sonrasi maddi manevi cokmuştum hayata ki hicbirsey bana keyif vermiyordu.. evladımdan başka hicbirsey duşunemiyor gorduğum her cocuğa sarılıyordum.. Bu surecte evliliğimde ki sorunlardan bahsetmiyorum bile.. hayatımda yolunda giden hicbirsey kalmamıştı.. işlerim bile bozulmuş iflasın eşiğine gelmiştim.. ve ben panik atakla tamda o donem tanıştım yoğun kaygı bozukluğuydu yaşadığım tam anlamıyla.. beş ay boyunca regli olamadım ilaclarla adet olabiliyordum.. stress normal hamile kalma şansımı bile elimden almıştı.. bir senenin sonunda yeniden karar verdik başka bir doktor yeni bir tup bebek tedavisine.. yeni doktorumuz benden yeniden rahim filmi istedi, eşimede sperm geliştirici ilac verdi.. Rahim filminde yine hersey normaldi hicbir tıkanıklık gorunmuyor iki tupumde acıktı..Bize tup bebek oncesi aşılama onerisinde bulundu hemde uc defa ust uste her ay.. yine ilaclar yine iğneler ve yine beklemeler ve yine negatifler.. Eşim ve ben umudumuzun bu doktorda da olmadığını anlamıştık evet vazgecmeyecektik bu sefer en iyi doktoru bulacaktık.. Ve ben ilk gittiğim doktorumu tercih etmiştim bana bir sene sonra gel diyen doktoruma.. elimizdeki tum film ve tahlil sonuclarını alıp doktorunuzun kapısını caldık 3.5 sene sonra.. Doktor hanım rahim filmime bakar bakmaz bana histereskopi olmam gerektiğini soyledi cunku rahim filmimde gittiğim onca doktor rahim ici yapışıklığım olduğunu gorememişti maalesef.. histeroskopi olmazsam tup bebek şansımın cok duşuk olduğunu hamile kalsam dahi duşuk ya da erken doğum yapma ihtimalimin cok yuksek olduğunu soyledi.. Histeroskopi ameliyatimı oldum uc ay da rahmimin toparlanması icin bekledik.. eşimin sperm değeri 5 milyondan 150 milyona yukseldi ki o başarı gercekten bana aitti sadece
tup bebek tedavim başladı ben yine oss oldum 19 folikul toplandı 3 tane oldukca sağlıklı 1 tane de orta kalite embriyom olustu.. yumurta toplama işleminden hemen sonra iki sağlıklı embriyom transfer edildi.. Ama ben bu defada cok umutsuzdum zaman gectikce bekledikce panik atağım artıyor olumlu hicbirsey duşunemiyor yine olmayacak kaygısı beni kahrediyordu.. anlayacağınız ben bu tedavide herseyin yolunda gittiği halde hic olmadığı kadar umutsuzdum.. panik atak bu korkularımı tetikliyordu.. korkularım boşuna degildi olmamıştı yine olmamıştı.. yine başaramamıştım.. doktorum diğer embriyolarımı kendimi ne zaman hazır hissedersem transfer edeceğini soyledi ama ben 3 ay bekledim ve bir psikiyatriye gitmeye karar verdim hayatımda hic bu kadar bitkin olduğumu hatırlamıyordum kendimi doktora ifade dahi edemiyordum ama itiraf etmeliyim ki psikiyatristimde en az kadın dogumcum kadar mukemmel bir insandı daha birinci ayda bana verdiği tedavi sayesinde yeniden doğmuş gibi hissediyordum cok umutluydum, artık hicbirsey beni korkutmuyor istediğim şeyler olmazsa bile yeniden başaracağımdan adım gibi emindim.. tup bebek tedavim esnasında dahi verdiği ilacları kullana bilecegimi soyledi psikiyatristim ve dondurulmuş embriyolarimla transferim yapıldı.. Transferin 7.gunu sabahın altısında gozumu actım idrar testi yapmam gerektiğini taa yureğimde hissettim (ki bu defa asla gunu gelmeden idrar testi yapmam diyordum ) o an o idrar testini yapmaktan başka hicbirsey duşunemiyordum ve o an daha 3 saniye icerisinde sonunda o ikinci cizgi.. belirivermişti heyecandan kalbim duracak sanıyordum sadece ben ve o kucuk pembe iki cizgi.. 10 gun dolmadan 9. Gunu kan tahlili mi verdim ve ben hamileyim kan sonucum 167 hayatımın en mutlu gunu işte tamda o gundu haziran 2020 di.. simdi bir oğlum olacak 26. Haftamdayım ve tum yureğimle anne olmayı isteyen bu yola yureğine koymuş tum kadınlarla dualarım.. hepinize ayrı ayrı cok teşekkur ediyorum.. Bu bekleyişimde bana cok katkınız oldu.. mucizem size mucize getirsin.. teşekkurler kadınlar kulubu