The Dark Picture Anhology: Little Hope, daha once Until Dawn ile beğeni toplayan Supermassive Games'in Man of Medan ile başladığı uclemenin ikinci oyunu The Dark Picture Anhology: Little Hope ilk oyunun uzerine cıkabilen bir oyun mu olmuş yoksa sadece hikayeyi değiştirip tekrar onumuze mi sunmuşlar, gelin birlikte inceleyelim.

The Dark Pictures Anthology: Little Hope İnceleme​Oyunun en başında bir ailenin trajik hikayesini gorduğumuz kucuk bir alıştırma bolumu oynuyoruz. Ardından asıl hikayeye bir okul otobusu icerisinde başlıyoruz. Bir kaza yuzunden ana yoldan cıkıp Little Hope adındaki kasabanın icinden gecmek zorunda kalan otobus, yola atlayan kucuk bir kız yuzunden yoldan cıkıyor ve kahramanlarımız ile tanışıyoruz.

Yola Atlayan Kucuk Cocuklara Dikkat Edin​Dort kolej oğrencisi ve onları tura cıkartan oğretmenleri kazadan buyuk bir yara almadan kurtulmuş durumda. Bir miktar sarsılmış olsa da iyi durumda olan grup, otobus şoforu kayıp ve telefonları calışmadığı icin yakınlardaki Little Hope kasabasına gidip yardım istemeye karar veriyor. Bir sure sonra cevredeki garip sisin kendilerini belli bir noktaya yonlendirdiğini farkeden grup, Little Hope kasabasının gizemli gecmişini ve bu gecmişin onlara etkisini oğrenmeye başlıyor. Bu sırada karşılaştıkları garip yaratıklardan kurtulup, kayıp olan otobus şoforunu de bularak kasabadan kurtulmaya calışıyorlar.







Hikaye hakkında daha fazla bilgi vermek isterdim ama spoiler vermeden anlatılabilecek cok fazla şey yok. Kasabanın gecmişinde gercekleşen cadı avının kurbanları ile ana karakterlerimiz arasındaki benzerlikler ve surekli ortaya cıkan kucuk kızın hikayesini ilgi cekici buldum. Man of Medan'ın hikayesine gore biraz daha iyi bir iş cıkarılmış. Ayrıca ilk oyunda başımıza gelen, yanlış bir karakter olduğunde hikayenin anlaşılamaz hale gelmesi sorunu (bunu spoiler vermeden nasıl acıklayabilirim bilmiyorum) bu oyunda yok. Bazı olayların gizemini cozmek icin doğru şeyleri yapmanız gerekiyor ama ne olursa olsun oyunun sonu bir şekilde bağlanıyor.

Karakterlerin her biri ayrı bir kişiliğe sahip ve oyun boyunca verdiğiniz kararların da etkisiyle gelişme gosteriyorlar, ya da tam bir pislik olup cıkıyorlar. Birbirleri ile olan ilişkileri ve yapacağınız tercihler sonucu acılan ozellikler, oyunun kilit noktalarında verecekleri kararları etkiliyor. Guzel bir iş cıkarmışlar ama derinlemesine ele alınmış karakterler beklemeyin. Ozellikle en başlarda bazı karakterlerin en ufak takırtıda kendilerini cukura atmaları, kedi gorup olumune kacmaları gibi garip sahneler var ki, aynı karakterin iki dakika once sergilediği karaktere hic uymuyor.

Kedidir Kedi​Hikayeye kısaca değindik, bakalım Supermassive Games oynanış konusunda ne gibi yenilikler yapmış. Daha once Until Dawn ve Man of Medan oynadıysanız, oynanış konusunda sıkıntı yaşamayacağınızı belirtmem gerek. Bu tamamen iyi bir şey değil tabi. Onceki oyunların uzerine buyuk bir yenilik gelmemiş. Serbest dolaşım modunda cevreyi geziyor, etrafa gizlenmiş ipuclarını da toplayarak ilerliyorsunuz. Ceşitli diyaloglarda karakteriniz adına kararlar alıp, aksiyon sahnelerinde Quick Time Event etkinliklerine giriyorsunuz. Bir de sessiz olmanız gereken anlarda doğru kısımda tuşa basmanız gereken bir etkinlik var ki ben hic başarılı bir şekilde tamamlayamadım.

Oyunda bulunan bircok onemli olay, QTE etkinliklerinde ne kadar başarılı olduğunuza gore belirleniyor. Yapımcılar Little Hope ile birlikte QTE sisteminde ufak ama faydalı bir değişiklik yapmış. Artık gercekleştireceğiniz eylemin ne olduğunu birkac saniye once gorup, ona gore kendinizi hazırlayabiliyorsunuz. Tuşa basmadan kısa bir sure once basmanız gereken tuşun bulunduğu yere yakın olarak cıkan ikon, bir sonraki hareketin zıplama, kacma ya da saldırı gibi hareketlerden hangisi olacağını gosteriyor. Orneğin Xbox kumandası ile oynarken sol koşede gorduğum zıplama ikonu bana biraz sonra karakterin zıplayacağını ve basmam gereken tuşun "X" olduğunu belirtiyor. QTE gibi hikaye acısından onemli ve cok kullanılan sistemin, sorun yaşayan oyuncular icin bu tur bir gelişim gostermesi oldukca guzel.

Dar koridorları olan bir gemiden, acık alanları olan bir kasabaya geciyoruz ve kamera acıları da bu değişimden nasibini alıyor. Hala daha sinematik kamera acısı kullanılıyor olsa da oyuncunun kamera kontrolunde biraz soz sahibi olmasına izin verilmiş. Bu sayede acık alanlarda etrafı ve karakterleri daha rahat inceleyebiliyoruz. Kapalı alanlarda ve bazı noktalarda ise sabit kamera acıları devam ediyor. Zaman zaman calıların arasından bizi izleyen birinin gozunden karakterlerimizi goruyormuşuz gibi hissettiren noktalar bulunuyor.







Oyunu tek başımıza ya da arkadaşlarımızla oynayabiliyoruz. Tek kişilik hikaye oyunun neredeyse butun onemli kısımlarını gosteriyor. Oynadığımız bolume gore bir karakterin kontrolunu alıyor ve kasabadan kurtulmak icin gizemleri cozmeye calışıyoruz. Yine de oyunun tamamını gormek icin cok oyunculu modu denemeniz gerek. Beş karakteri de ayrı bir arkadaşınız kontrol edebileceği coklu oyuncu modu ise hikayenin kucuk ayrıntılarına şahit olmanızı sağlıyor. Asıl eğlencesi arkadaşlarla aynı evde toplanıp oynamak fakat icinde bulunduğumuz donem sebebiyle bunu deneyemedim. Man of Medan'ı bu şekilde oynarken cok eğlenmiştik, Little Hope'da ise yalnızca online deneyebildim ve fena olmadığını soyleyebilirim.

Son olarak sisli havada dışarıda dolaştığımız bolumler bana Silent Hill 2 oynadığım zamanları hatırlattı. Tabi ki birebir aynı tecrubeyi yaşamıyoruz ama gizli nesneleri ararken "şuradan bir şey atlar mı acaba?" diye gerildiğim noktalar ve surekli etrafı saran sis icerisinde harap haldeki kasabayı gezmek guzel hatırlarımı canlandırdı.

Cadı Avına Cıkıyoruz​PC uzerinden oynadığım The Dark Pictures Anthology: Little Hope, Man of Medan'a gore cok daha iyi optimize edilmiş. Yukleme sureleri yeterince kısa, grafikler cok guzel gozukuyor ve performans olarak sorunsuz. Genellikle gamepad ile oynadım ama klavye-fare ile kontrolu de rahat gozukuyor. PC surumunde en buyuk şikayetim fare işaretcisinin surekli sol ust koşede ortaya cıkması oldu. Oyunu gamepad ile oynamama rağmen en ufak bir harekette ortaya cıkan fare işaretcisi siz el atmadıkca kaybolmuyor. Benim gibi ekrandaki en kucuk noktaya bile takılıyorsanız her defasında oturduğunuz yerden kalkıp duzeltmek zorundasınız.

Hikayenin bitişi konusunda bazı rahatsız olduğum noktalar olsa da, ilginc ve surukleyici olduğu icin "kotu değil" diyerek kapatacağım. Man of Medan'ın olayları bağladığı sonucu daha cok sevmiştim ama yapacak bir şey yok. Spoiler vermemek adına uzerinde cok fazla duramıyorum. Bir de oyunda cok fazla jumpscare var. Bir gun icerisinde birbirine benzer cok fazla jumpscare anına maruz kalınca evinizdeki kedi bile gerilim unsuru haline geliyor. Gece vakti kucağıma atlayan hayvana bile tepki vermeye başladım. Kotu tarafı ise oyundaki jumpscarelerin bir sure sonra etkisini kaybedip "Aa yine biri bağırdı" tepkileriyle karşılanacak kadar sıradanlaşması oldu.







Oyunun sırf tek başıma oynuyorum diye beni bazı ufak detaylardan mahrum bırakması, karakterlerin kişilikleri hakkında fikir veren bazı ufak detayları gostermemesi uzucu. Cok buyuk bir kaybınız yok, ana hikayeyi derinden etkileyen şeyler kacırmıyorsunuz ama tek başınıza oynadığınızın yuzunuze vurulması hoş değil.

Sonuc​Yardım arayan beş karakterin başından gecen garip olayları konu alan The Dark Pictures Anthology: Little Hope, genel olarak guzel bir oyun olmuş. Eskiden populer olan korku gerilim turu filmlerden birini oynuyormuş gibi hissediyorsunuz. Kritik kararların ardından ortaya cıkan ve yaptıklarım hakkında yorumlar yapan The Curator karakteri oyuna hoş bir hava katıyor.







Tıpkı Until Dawn ve Man of Medan'ın yaptığı gibi, bu oyun da turun severleri icin keyifli bir tecrube sunuyor. İlla karşılaştırmak gerekirse Man of Medan'dan daha iyi ama Until Dawn'ın biraz daha gerisinde kalıyor. Eğer yurume simulatorlerinden sıkıldıysanız ve QTE sistemi sinirinizi bozmuyorsa bu oyuna bir şans verebilirsiniz. Onceki oyunları sevdiyseniz zaten bu oyunu beğeneceksiniz demektir. Hele arkadaşlarınız ile birlikte oynama fırsatı bulursanız, cok eğlenceli zamanlara hazır olun.