1860’lı yıllarda emperyalist amaclı yapısalcılık ortaya kondu ve insanlar, dilbilimsel yapısalcılıktan bahsetmeye başladılar. Ama, bu bicim eğretilemeliydi. Dillerin ekonomik yararlar sağladığı yakınlıklar, kendi ozyapılarından kaynaklanmaktaydı. Dilsel toplumbilim, dilyetisi etkinliğini gerek diğer dilyetilerine gore eklemlenen toplumsal bir etkinlik olarak, gerekse gosterge olan toplumsal bir etkinlik olarak ele alır.
Gosterge ve us arasında cok sıkı bağlar yoktur. Bir eyleme bir anlam yuklemek, onu bir diziye yerleştirmek ve bir şeyin nesnesi olarak varsaymak demektir. Ama ussallık, gostergenin bir yapı gorduğu yerde anlamın evrenselliğini gorur ve bunu bicimsel olarak inceler. Ussal bakış acısı surekli bir şekilde gerceği vurgularken, dilsel toplumbilim, ayırıcı secenekleri yapılandırmak, genel toplumsal eylemler ve uygulayımlar arasında dil eyleminin ve uygulayımlarının yerini belirlemek icin, dilbilimsel boyuta dayanır. Boylece, bicim ve anlam, dilsel hareket, diyalektik ve değişim arasındaki ilişkiler anlaşılır duruma gelmektedir.
Dil sabit bir olgu değildir; cunku, her şeyden once, bicim ve toplumsal anlamdan kaynaklanan anlamlama, aynı zamanda yorumlamanın belirsizliğini de gosterir.

Link kontrol edildi, onaylandı.