MevlÂnadan....
Collerde avare dolaşan bir filozof, devesi ile yolculuk yapan bir koyluye rastladı. Nereden gelip, nereye gittiğini oğrendikten sonra, devenin iki yanına sarkmış cuvallarda neler olduğunu sordu:
Koylu; "Onların birine buğday, diğerine kum doldurdum"
diye cevap verdi. Filozof: "Buğdayı anladım ama, kumu nicin doldurdun?" diye sorunca Koylu: "İkinci cuval boş kalsaydı denge bozulurdu" dedi.
Filozof gulmeye başladı:
"Denge sağlamak icin buğdayın yarısını bir cuvala, diğer yarısını da oburune doldursaydın herhalde daha akıllıca davranmış, devenin yukunu de azaltmış olurdun" dedi.
Koylu şaşırmış, bu bilge adama hayranlıkla bakmaya başlamıştı.
"Sen, padişah yahut vezir olmalısın! Bu kadar akıl ancak onlarda bulunabilir."
"Hayır, ne padişahım, ne de vezir."
"Oyleyse dukkÂn sahibi zengin birisin."
"Ne gezer, cebinde mangırı bile olmayan bir adamım ben! Bunca bilgi ve hikmetin karşılığı olarak elimdeki şu deynek ve hırpani kıyafetlerimle gezip duruyorum collerde."
Koylu bu cevap karşısında hic memnun olmamıştı:
"Cekil git yanımdan" diye bağırdı. "Senin bilgi ve hikmet dediğin şeyin bir faydası bulunsaydı, once sana yarardı.
Torbamın birinde kum, diğerinde buğday olması, senin ici boş bilgi ve felsefenden cok daha iyidir!"








ALINTIDIR...