Avrupa ulkeleri 14. yuzyılın sonlarından itibaren "Turk" sozcuğunu giderek daha cok duymaya başladılar. Ne var ki, o zaman "Turk" sozunun bugunkunden daha geniş bir anlamı vardı, dar anlamda yalnızca Osmanlı sultanının tebaasını değil, neredeyse butun Muslumanları kapsıyordu. Osmanlıların Avrupa topraklarının iclerine giderek daha fazla nufuz etmeleriyle yavaş yavaş "Turk" sozcuğuyle ifade edilen bir "imge" ortaya cıkmaya başladı. Akdeniz'in bir ucundan diğerine ulaşan, yolda uzerine eklenen hikÂyelerle suslenen, coğu zaman donuşumlere uğrayan Turk imgesi 15. ve 16. yuzyılda, Giovanni Ricci'nin "Turk Saplantısı" diye adlandırdığı bir nitelik kazandı. Osmanlılar ile Avrupa devletleri arasında hem Avrupa sahnesinde, hem de daha sonraki yuzyıllarda Basra Korfezi, Umman Denizi ve Hint Okyanusu uzerinden "Dunya" sahnesinde cereyan eden olaylar, imgeler dunyasındaki catışmayı şiddetlendirdi. Coğrafi keşiflerle başka kıtalara yayılan Avrupa uygarlığı bu catışma icinde şekillenmiş Turk imgesini de uzaklara taşıdı. Ama madalyonun bir de oteki yuzu var. Dışardan Osmanlı'ya bakarken kurgulanmış bir Turk imgesinin yanı sıra bir de Osmanlıların, Osmanlı mulkunde yaşayanların bir bolumu hakkında geliştirdiği bir "Turk imgesi" soz konusuydu. İşte bu kitap Şili gibi uzak ulkelere bile ulaşan Turk imgelerini farklı perspektiflerden incelemeyi amaclıyor. İspanyol edebiyatından Slovak edebiyatına, Osmanlı tarih yazıcılarından Batı'nın kronik yazarlarına kadar uzanan geniş bir yelpazede Turk imgesini/imgelerini ele alıyor.

Turkce
326 s. -- 2. Hamur-- Ciltsiz -- 17 x 21 cm
İstanbul, 2005

Buyrun Alıntıdır: