Modern bir merkezi devlete donuşum surecinde İmparatorluğun taşra idaresinde yaşanan değişimi hikaye eden bu kitap, Birinci Meşrutiyet devrinin son 13 yılının vilayet idaresine valiler perspektifinden yaklaşıyor. II. Abdulhamid?in Yıldız Sarayı?nda guc temerkuzunu tamamladığı 1895 yılından, muhalif İttihat ve Terakki Cemiyeti?nin idareyi ele gecirdiği Temmuz 1908 İhtilali?ne kadarki donemde 29 vilayette 90?ın ustunde vali gorev yaptı. Osmanlı Devleti?nin son donemindeki bu idare modelini onceki donemlerin reformlarına atıfla kesif bir incelemeye tabi tutan yazar; valileri, guncel olaylar ışığı altında emperyal ve yerel duzeyde ceşitli kurumlarla, gruplarla ve kişilerle boğuşurken resmediyor. Osmanlı Devleti?nin yuksek idarecilerinin zihniyetine, iki yuzyıl arasındaki geciş zamanının ruhuna ve merkezle vilayetler arasındaki guc mucadelelerine ışık tutuyor. Devlet işleyişini taşra gozluğunden inceleyen bu calışma, vilayetlerle merkezin karşılıklı bağımlılığını devletin merkezileşmesi bağlamında ele alıyor. Yoğun bir arşiv calışmasına dayanan bu kitap; sadece bir idare sistemi olarak Hamidiye otokrasisinin doğasını değil, zengin bir tarihi olan Turk burokrasi kulturunu de daha iyi anlamamıza yardımcı olacaktır.
?Osmanlı taşrasının tarihi yazılmamıştır. Asıl onemlisi, Sultan Abdulhamid donemi taşrası, 33 yıla layık bir bicimde incelenmemiştir. Oysa Hamidiye donemi taşradaki değişiklik demektir. Anadolu halkı Hamidiye donemindeki uzun barış, alt yapısal yatırımlar ve zenginlikler dolayısıyla II. Abdulhamid?e merbutturlar. (...) Osmanlı taşrasının modernleşmesi ?Gec Tanzimat? diyebileceğimiz 19. asrın son ceyreğine ait bir vakıadır. Onu iyi incelemek zorundayız. Onumuzdeki bu calışma Sultan Abdulhamid devri taşra burokrasisi uzerine bize onemli bilgiler getiriyor.?
Prof. Dr. İlber Ortaylı
Sayfa Sayısı : 264
Baskı Yılı : 2008
