Tarih yazar ki, şohret-i şÃ‚yia-i hikemiyyesiyle maskat-ı re'sini dahi elsine-i Âlemde dÂstÂn etmiş olan Hakîm Nasîr-i Tûsî bir aralık Şeyhulcebel HÂnd AlÂeddin?in eline duşup feylesof-ı muşÃ‚run ıleyhin akıl ve hikmetce olan behre-i Âlu'l-Âli Şeyhulcebel?in nazar-ı ehemmiyetine carpmış ve kendi ebÂtılına bir kat daha vus'at vermek icin Nasîr?i yanından salıvermeyip bayağı ihtirÂmÂt-ı fÂika ile muameleye başlamıştır. Biz dahi hikÂyenuvislik sıfatıyla haber verelim ki Nasîr-i Tûsî?nin ol surette kal'a-i Alamut'a vurûdu Suleyman Muslî?nin Mariya Konstanse?yi kurtarıp Konya'ya doğru azîmet etmesinden uc ay kadar sonraya tesaduf eylemiştir.

Link kontrol edildi, onaylandı.