Sivas 1990
"XVII. yuzyılda İran etkisinden kurtulmak isteyen divan şairlerimiz değişik ve el atılmamış yeni ve yerli konular arayışı icine girerler. Bu bir ceşit klasik konulardan kacış ulusal değerlere donuştur. İşte bu amacla XVII. yuzyıl şairlerinin hemen hemen coğunda yerlilik ve yenilik soz konusudur.
Sabit, yerlilik ve yeniliği halka yaklaşmada bulur. Şiirlerini atasozleri ve deyimler uzerine kurar.
Derename, klasik hikayelerden farklı bir mesnevidir. Dil, ifade, konusundaki yerlilik ve yenilik, enteresan tip ve sahnelerle dikkat ceker. Mahalli hayatın gundelik olayları, yeni mazmunlar ve soz oyunları, etrafında teşekkul eden mizah ve şehevi duygular eserin mihverini oluşturur. Bu itibarla eserin uc temel oge uzerinde oturtulmak istendiği ortaya cıkar. Deyimler, argoya varan halk soyleyişleri mizah ve şehevi duygular."
