Sartre'ın okurlarından coğu kendilerini, onun yazdıklarında bulurlar. İnsan guzel olmasa bile kendisine benzeyen bir kahramanla karşılaşmaktan hoşnutluk duyar. Ayrıca, bir kimsenin kendi umutsuzluklarını ve acılarını evrensel bir nitelik kazanmış olarak gormesi avunmasına yol acabilir. Ama Sartre, cağdaş insan ruhunu yerin dibine batırarak ele almış bir yazar değildir [Arka Kapak].

Ceviren: Selahattin Hilav
İkinci Baskı, 1981, YAZKO Yayınları,

İCİNDEKİLER

İkinci Baskı İcin-7
Giriş-9
Nesnelerin Keşfi-14
Ozgurluk Labirenti-31
Dilin Hastalığı-45
İcebakış ve Yakınlık Duygusunun Yetersizliği-61
Değer ve Tanrı Olma İsteği-71
Metafizik Kuram ve Politik Uygulama-77
Akılcılık Seruveni-87
Goz Onune Getirici Bilinc-95
Tenleşmenin Olanaksızlığı-109
Dilbilimsel Edimler ve Dilbilimsel Nesne-121
Biyografya Notu-133

Bir Alıntı (Giriş Bolumunden Sayfa 9)
Sartre, Hegel-sonrası uc duşunce akımının kavşak noktasında bulunan bir duşunurdur. Bu uc duşunce akımı şunlardır: Marxcılık, Varoluşculuk (existentialisme) ve Fenomenoloji. Sartre, bu uc akımın her birinin etkisini duymuş ve uc akımı da etkilemiştir. Sartre, Marxcıların cozumleyici yontemlerini kullanır ve onların eylem konusunda duydukları tutkuya katılır ama diyalektiğin ereksel (teleolojik) bir bicimde anlaşılmasını kabul etmez.

Bir Alıntı Daha (Akılcılık Seruveni Başlıklı Bolumden sayfa 92)
«Parti haklıysa bir deliden daha yalnızım demektir. Parti yanılıyorsa dunyanın sonu geldi sayılır.» Sartre, Parti?nin haklı olduğuna inanmamaktadır. Dunyanın sonunun geldiğine de inanmamaktadır. Sartre?ın amacı, bizi, ucuncu bir politik orta yolun olabilirliğine inandırmak: iki yıkıcı şıktan farklı bir alın yazısı ortaya koyabilmemiz icin, ozgurluğumuze daha bilincli bir şekilde sarılmamızı sağlamak ve her iki taraftan da tehdit edilen masum ve canlı bir bireyciliğin onemini belirtmektir.

Mediafire Bağlantısı

Link kontrol edildi, onaylandı.