ANADOLU YILDIZI ESKİŞEHİRSPOR

Macın başlamasına on beş dakika kadar kısa bir sure kaldığı halde, Eskişehir'in Ataturk Stadı'nda tribunleri hıncahınc dolduran seyirci kalabalığı, buyuk bir sessizlik icindeydi. Macı seyre gelen, ilk defa bu stadda bulunan bir yabancı olsaydınız, tribunleri dolduran 20.000 Eskişehirli'nin boyle sessiz sedasız duruşuna bakarak, 'Hani? Nerede?.. Eskişehir'deki Brezilya'yı hatırlatan tezahurat bu mu? Eskişehirsporlular'ın o gok gurultusunu andıran, bir ağızdan kopar gibi cıkan feryatları? Meğer yazılanların, soylenenlerin hepsi balonmuş!' diye peşin bir hukme varırdınız. Gercekten de o ateşli Eskişehirspor taraftarları, uslu uslu yerlerine oturmuş, bir yandan stad hoparlorunden yayınlanan şarkıları dinliyor, bir yandan da eğlencelik kabilinden leblebi-cekirdek atıştırıyorlardı. Sanki biraz sonra yapılacak karşılaşma, Eskişehirspor icin hayatî hicbir onem taşımıyordu... Futbol macı değil, alelade bir jimnastik gosterisi seyredeceklerdi sanki...
Meğer seyirci alesta bekliyormuş... Yine sessizlik icinde gecen bir beş dakikadan sonra, kırmızı kazaklı bir gencin cıkış tunelinden sahaya fırlamasıyle birlikte, o saatlerdir 'tıs' cıkarmadan oturan binlerce kişi oylesine korkunc bir gurultuyle ayaklandı ki, sormayın... Stad bir anda bayram yerine donmuştu. Havaî fişekler atılıyor, sirenler calınıyor, dev kaynana zırıltılarının kulakları sağır eden gurultusu arasında, 20.000 kişi hep bir ağızdan, 'Orhan!, Orhan!' diye tempo tutuyordu. Kırmızı kazaklı genc, saha icinde bir tur atıp, tribunleri selÂmladıktan sonra, tam santra yuvarlağına gelip durdu. Ve... Onun bir el kaldırmasıyla birlikte, o korkunc gurultu bıcak gibi kesildi. Şimdi dunyanın en buyuk korosu, maestro 'Amigo' Orhan yonetiminde gosterisine başlıyordu...
Orhan, kollarını once iki yana acıp, butun tribunlere şoyle bir baktıktan sonra, yavaş yavaş dizlerini kırıp, comelmeye başladı. Kollarını goğsunun uzerinde kavuşturdu. Ellerini yumruk yaptı. Sol dizi tam yere değmek uzereyken, birden kollarını acarak havaya fırladı. Ve onun bu fırlayışı ile birlikte, stadı dolduran 20.000 kişi gırtlaklarını yırtarcasına 'Heyyy Allah!' diye haykırdı. Aynı hareketi birkac defa ust uste tekrarladı. Her seferinde 'Amigo' Orhan ayağa fırlarken, Eskişehirsporlu taraftarların 'Heyy Allah!' diye haykırışları Âdeta yeri goğu inletiyordu.
Sonra birden hareket değişti. Orhan'ın sağ elini, sert hareketlerle sağa sola sallamasıyla, korosu da tempoyu değiştirdi. Şimdi butun stad 'Es-es-es! Ki-ki-ki! Eski, eski, es!' avazeleriyle cın cın otuyordu. Orhan yeni bir el hareketi daha yaptı ve bu defa seyirciler, 'Hop-hop-hop! Gum-gum-gum! Kırmızı şimşek, hey-hey-hey!' diye haykırmaya başladılar. Tam bu sırada kırmızı-siyah formalı Eskişehirspor on biri, şimşek gibi sahaya fırladı.
Eskişehir'in Ataturk Stadı'nda Eskişehirspor'un oynadığı her mactan once, bu program uygulanır. Macın başlamasına on dakika kalıncaya kadar sessiz sedasız oturan halk, 'Amigo' Orhan'ın sahada gorunmesiyle, birden hareketlenir. Onun kol ve vucut hareketlerine uyarak, belirli sozleri, hep bir ağızdan haykırmaya başlar. Ve tam, 'Kırmızı şimşek hey-hey-hey!' diye bağırılırken, cıkış tunelinde bekleyen Eskişehirspor sahaya fırlar. Yalnız Eskişehir'de değil, kırmızı-siyahlı takımın her gittiği şehre goc eden taraftarlar, 'Amigo' Orhan'ın idaresinde bu değişmeyen programı uygularlar. Binlerce insanı kol ve vucut hareketleri ile idare eden 'Amigo' Orhan'ın unu, artık Turkiye sınırları dışına taşmıştır...

"Eskişehirspor Efsanesinin Ardındaki Adam: Amigo Orhan", Cengiz Yarbağ, Hayat, Mayıs 1969, Sayı: 19.

Link kontrol edildi, onaylandı.