Aşık Veysel, halkca duşunup konuşuyor. İşte yeni Turk şairlerinin, cok başka yollardan gelip halk şiiriyle ve Veysel ile buluştukları nokta da budur. Hem halktan hem kendinden olma; hem dupeduz Turkce hem de kendince konuşma; kaybolmadan kaynaşma, cokluğa katılma. Ondan alınacak ders, sanatına tertemiz bir gonul ve bir omur vermesi, icinde ve dışında olup biteni acık gozlerden daha iyi bilmesi, Sivrialan Koyu'nden dunyaya acılması, halktan, haktan, iyiden ve guzelden yana, işinin ehli ve sozunun eri olması, insanlıkla şairliği ayırmaması... (Sabahattin Eyuboğlu)


Sayfa Sayısı : 282

Baskı Yılı : 1971