Alıntıdır
“Turkiye’de Şeriat’ın Kısa Tarihi”ni, 2 Temmuz 1993 Sivas Katliamı’ndan sonra yazmaya başladım. Daha once de başlayabilirdim. Cunku gerici hareketin gecmişini, tarihi boyunca nereden guc aldığını biliyordum ve nereye kadar gidebileceğini kestiriyordum.
1980’lerin sonlarında radikal sol bir grubun onde gelenlerinden biriyle konuşurken yaptığım itiraz şoyleydi:
“Siz faşistler faşistler diyorsunuz ama onumuzdeki surecte tehlikenin buyuğu, emperyalizmle el ele veren dinci gericilerden gelecek.”
Arkadaşlar pek ustunde durmamışlardı itirazımın. Neden sonra “haklıymışsın” dediler. Benim derdim haklı olmak değildi. Aklı başında olan her kurumu, orgutu, kişiyi, topluluğu; emperyalizmle ic ice gecen bu gerici tehlikeye karşı uyarmak ve herkesle birlikte bununla mucadele etmekti.
İlk baskıda da soyledim, şimdi de soyluyorum. Emperyalizmin kucağındaki gericilikte asıl tehlike laikliğin elden gitmesi değildir. Sorun bağımsızlık sorunudur. Sorun vatan sorunudur. Bir gazeteci olarak bağımsızlığı bu kadar onemsememin nedeni, 2009 yılında ABD Başkanı Bush’un kafasına ayakkabı fırlatan Iraklı gazetecinin cezaevinden cıktıktan sonra soylediklerinde yatar. Iraklı gazeteci, “Vatan yoksa, bağımsızlık yoksa ne gazetecilik vardır ne namus vardır” diyordu.
Unutmayalım ki 1919 ayaklanmamızın adı “Bağımsızlık Savaşı”dır. Şehitlerimiz “Bağımsızlık Şehitleri”dir.
Bağımsızlık vatan demektir.
Turkiye’de Şeriatın Kısa Tarihi’nde bu uyarıları yapmaya calıştım.
Şimdi, Turkiye’de Şeriatın Kısa Tarihi-2/ İrtica ve Emperyalizm kitabını hazırlıyorum. Kendine ozgu uyarıları, yol gostericiliği olmasına calıştığım bir kitap oluyor. Toplumsal Donuşum Yayınları sanıyorum Turkiye’de Şeriatın Kısa Tarihi-2’yi de sizlere kısa zamanda ulaştıracaktır.
Son sozu Mustafa Kemal ATATURK’e bırakalım:
“Mevzubahis vatansa, gerisi teferruattır.”

Link kontrol edildi, onaylandı.