Bolum 1:
Duvarlarda kan izleri,
İstediğin hayalin ekseninde donmeyen dunyanın kaprisleri,
Gelmeler tetikliyor kalk gitleri,
Cunku dostta bile duşmanların taktikleri!
Gokyuzunde bulutlar kadar saydam umutlar,
Ve boş telkin, “Duşunme, unut”lar
Bugunun intikamını er gec alır yarınlar,
Yarınlar da bugun kadar yalınlar.
Dort duvarda kendinle kal,
Yuzun huznu gizler bazen, buna kanmaz aynalar,
Yeni başlangıcsa yırtılan kirli sayfalar,
Hayatında temiz kalan kac sayfa var?
Kum saati cevrilir ve biter beklenen sure,
Yalnız kalmak insan dolu caddelerde, bilmece,
Suratlarda maske varken makyajınsa boş yere,
Hayat; bir kere duyduğun bir şarkı, hala dilinde..
Nakarat:
Maske Şehri İnsanları, gozlerinde nefret,
Karanlıklar bile bazen aydınlığa hasret,
Başka şehrin insanları, yuzlerinde kasvet,
Delirmeye ramak kala hayalleri katlet!
Bolum 2:
Surreal bir tablo bu, anlamazsın ilk bakışta,
Okuldan iş hayatına, surekli yarışta,
Zamanı karşıla, parayla saadet palavra,
Yine de sevgi bekleyen kalbi gorurler pacavra!
Hissiyatın onemsiz ve kulliyen yalanlar,
Yıllar sonra sıfıra yakın elde kalanlar,
Ne bir duzgun anı kaldı derinlerde,
Ne de yuzunu gulumseten cocukluk hatıraları beyninde..
Donuk bakışlarla tepkiler,
Hayatın adam edemediği bizler, karşımızda mevkiler,
Egolar, kinler! Haset ve kibirler!
“Bizden biri değilsin” dercesine anlamsızca tripler,
Yine mi dort duvar var, yine mi kendin?
Yine mi beklentiler, yine mi hayallerin?
Yine mi maskeler, yine mi aynalar, yine mi dertlerin?
Sonumu hazırlarken titriyordu ellerim!
Nakarat:
Maske Şehri İnsanları, gozlerinde nefret,
Karanlıklar bile bazen aydınlığa hasret,
Başka şehrin insanları, yuzlerinde kasvet,
Delirmeye ramak kala hayalleri katlet!
Duvarlarda kan izleri,
İstediğin hayalin ekseninde donmeyen dunyanın kaprisleri,
Gelmeler tetikliyor kalk gitleri,
Cunku dostta bile duşmanların taktikleri!
Gokyuzunde bulutlar kadar saydam umutlar,
Ve boş telkin, “Duşunme, unut”lar
Bugunun intikamını er gec alır yarınlar,
Yarınlar da bugun kadar yalınlar.
Dort duvarda kendinle kal,
Yuzun huznu gizler bazen, buna kanmaz aynalar,
Yeni başlangıcsa yırtılan kirli sayfalar,
Hayatında temiz kalan kac sayfa var?
Kum saati cevrilir ve biter beklenen sure,
Yalnız kalmak insan dolu caddelerde, bilmece,
Suratlarda maske varken makyajınsa boş yere,
Hayat; bir kere duyduğun bir şarkı, hala dilinde..
Nakarat:
Maske Şehri İnsanları, gozlerinde nefret,
Karanlıklar bile bazen aydınlığa hasret,
Başka şehrin insanları, yuzlerinde kasvet,
Delirmeye ramak kala hayalleri katlet!
Bolum 2:
Surreal bir tablo bu, anlamazsın ilk bakışta,
Okuldan iş hayatına, surekli yarışta,
Zamanı karşıla, parayla saadet palavra,
Yine de sevgi bekleyen kalbi gorurler pacavra!
Hissiyatın onemsiz ve kulliyen yalanlar,
Yıllar sonra sıfıra yakın elde kalanlar,
Ne bir duzgun anı kaldı derinlerde,
Ne de yuzunu gulumseten cocukluk hatıraları beyninde..
Donuk bakışlarla tepkiler,
Hayatın adam edemediği bizler, karşımızda mevkiler,
Egolar, kinler! Haset ve kibirler!
“Bizden biri değilsin” dercesine anlamsızca tripler,
Yine mi dort duvar var, yine mi kendin?
Yine mi beklentiler, yine mi hayallerin?
Yine mi maskeler, yine mi aynalar, yine mi dertlerin?
Sonumu hazırlarken titriyordu ellerim!
Nakarat:
Maske Şehri İnsanları, gozlerinde nefret,
Karanlıklar bile bazen aydınlığa hasret,
Başka şehrin insanları, yuzlerinde kasvet,
Delirmeye ramak kala hayalleri katlet!