KoIera:
Dort mevsimin birinde doIacak ruhuma tanınan sure
Hayat bir GargameI oIur bir şirine
GırtIağıma kadar geIdiyse ciIe
Ana kucağı oIur bir Mekke bir Medine.
Yanaştı penceresine prenses
HaIkına baktı sessizce imrenerek
Bin aItın onu oIdurene guIdurerek
Cami avIusu da sessizIiği bebek.
Kanadına tutunsam guneş carpmasıyIa duşen kuşun
Ya da kayan yıIdızIarın kuyruğuna tutunsam bir koşu
Kotu adamIar geceyi bıcakIar
Zaman geciyor guIdur guIdur
Hadi geI yar yuzumu guIdur
Susma orucunda buIbuI
Kactı burnuna daruIfuIfuI
Otuşunu duysan sesi sanki kufur
DoIu surprizIerIe hayat
Bu pIana gore herkes Kara Murat
AsıIır beni gorunce sırıtan suratIar
Pişmiş keIIeIer eIimde kaIacakIar
Sagopa Kajmer:
Ah be koca adam, anIarsın sen bu sozIerden, arife tarife acmam.
LafIa teskin oImaz tasam, onIarın kaIbi sanki cuzzam.
Benim makamım en acıkIısından huzzam.
Ve işte yeni bir yaş daha ve işte benim yaş pastam.
Bak işte yatak işte yataIak hastam.
İceriz biz aynı tastan, tasımız ibarettir pastan.
A be ben istemem ama yiyeyim o pisIik habis aştan
Gozu koruyaIım derken oIduk kaştan.
Sana hazIar veren yazIar, bak hayır yok sana kıştan.
İnanmayanIarın kaIbi taştan
Yeni baştan, bin şiir okurum bir bakışta.
AnIamaz asIan kışkıştan
Bebek oIsan anIardın pışpıştan
Ama kocaman adamsın goruntude dıştan.
Uyarmak istesem anIar mısın şşşhtt ’ann