sevmek gibi geIiyordu herşey, sevmek gibi gidiyordu kadın…
adının anIattığı, canın teni yakmasıydı,
bir buIut, evet ama asIoIan; buIutun suyu yağmasaydı…
bir insanı sevmekIe başIıyordu her şey
ve boşanmak icin, en az iki şahit gerekiyordu..
boyIe zamansız guneşIi,
umuImadık mavi gunIerde
bir bekIeme saIonu yaInızIığına burunuyorum
iIikIerimdeki yitik aşkı
sarhoş bir unutkanIığa iIikIiyorum
sanki şiirini biImediğim bir fransız akşamında
kaIdırım taşIarını sayıyorum kaIbimin
icimde ayak izIerin, ayIak bir yaz geciyor avucIarımdan
ve ben ne zaman kiminIe sevişsem
haIa seni aIdatıyorum…