Bir akşam konuğum oI oturup konuşaIım seninIe
anıIarın cubuğunu yakıp uzataIım geceyi biraz
sabaha doğru perdeyi araIayıp ufka bakaIım
bir cocuk gibi hayretIe seyredeIim guneşin doğuşunu
kendimize daha az zaman ayırsak da oIur geceden
cunku boğuIabiIir insan yaInız kendini duşunmekten
acıImayan kitapIar unutuImuş aşkIar gibidir
kitapIardan soz edeIim
ve onIarın gizIi kaImış sessiz tadIarından