Ben kalem, hayat şiir, kağıt yatar zaman yazar
Belki bir gun goruşuruz muzik ritimle mezar kazar
Sanki her gun pazar, sanki her gun aynı
İcimde kucuk cocuk yitirdi hevesini
Cok kucuktuk muziği kendime bir yol secince
Ne buyuk iş başarmıştık oysa sınıfı gecince
Uzun yoldan donunce, yanarsın cok sevince
Bense kendimce hayat bir bilmece
İlk dizim kanadığında ben kendimle yarıştım
Mavi hayallerim var zamanla siyaha karıştı
Sonra senle karşılaştım gecti yıllar alıştım
Hayal kırıklığıyla ilk sen gidince tanıştım
Yaşam damarlarım da var ki kalbim atar devriye
Gozunde cok buyuttu ve korktu kactı dev diye
Muhtac olsa sevgiye terazi gozden akar mı
Ne yapmalıydı kal diye hayat bu yaşam bahane
Ya gun doğmadan, zaman dolmadan
Omur bitmeden gel
Ya da git tarih bile unutsun seni
Git ciz kendine Cin Seddi
Ya yolu bilmeden, sonu duşunmeden
Nasıl gidersen git
Ya da kal al aklı başımdan yoksa
Benle durursa delireceğim
Tanımazsın beni sen el olursan
Sevemezsin beni seni unutursam
Goremezsin beni sana kor olursam
Duyamazsın beni sana sağırsam
Ne bileyim evlat oyle guldu ki o sandım
Kendime geldim farkına vardım yol aldım
Gunler geceler haftalar surdu
Kalbimi diktik sen yokken
Cekip gidecek olan hic gelmesin boşa
İyi bu adam bakma biraz deli meli
Eserse aklı o an seni gormeli
Duşerse kalkar baştan denemeli
Her şey bitti diyememeli yani
Var yoktan anlamaz hayatım
Gulerek omrumu calıyor
Akılda tamamen bitse varlığın
Kalbim sen var gibi yapıyor
Gel gitten ağlamaz mı kalbin
Diyemem gozum hep seni arıyor
Guneş yine batıyor, etkin bitiyor
Bak koca bir omur daha bitiyor
Ya gun doğmadan, zaman dolmadan
Omur bitmeden gel
Ya da git tarih bile unutsun seni
Git ciz kendine Cin Seddi
Ya yolu bilmeden, sonu duşunmeden
Nasıl gidersen git
Ya da kal al aklı başımdan yoksa
Benle durursa delireceğim