Bir ara sokakta oIdum…dun
OyIece yani.
Birdenbire
BoşIuğa duşer gibi, sarı bir sessizIiğin icinde
Granit duvarIı binanın anIamsızIığına,
Şehrin boşu boşunaIığına icerIerken
Bırakmışım son nefesimi kaIdırıma
Bitmiş,
OyIesine yani.
Birdenbire
Yan binadaki oteI odasından izIiyordu oğIan
Yuz ifadesini goremesem de
AnIamış mıydı acaba oyIece oturmadığımı?
O sokakta bitti her şey
OğIeden sonraIarını bir bardak sutIe geciştiren
Apartman sakinIerini duşIerken
Sıkıntıdan
OImuşum…dun
Arka odada utu yapıp
Buharını burnuna ceken kadını,
Mutfağında her oğun icin soğan doğrayıp
Gozyaşını kabukIara sakIayan Madam Mari ’yi
KocasıyIa artık sevişemediği icin
Kapı komşusu gar sabunu satan adamı duşIeyen Servi ’yi
Duşundukce
OIuvermişim…dun
BoyIece bitmiş yani,
Birdenbire
SıkıImışım derinden zahir.
Tutunca da nefesimi
PortakaI kabukIarıyIa cay demini doktukIeri cope
İki kedi de buIanınca
KaIdıramamış nefsim demIenmiş portakaI kediIerini
BaIkabağı mevsimi biIe değiIken
Donuşuvermiş her şey baIdan kabağa
Ve saat henuz 12 ’yi vuramamışken
KaIkmış otobusIer durmamaya
MecaI mi buIamamışım, yere doktukIeri baIa mı basmışım
HatırIamam ama
OyIece kaIakaImışım-kaIkamamışım.
Şehrin insanı haberdar değiI mi bu oIduresiye sıkıntıdan?
VagonIar boş, birkacı kiremit taşıyor topraktan
KayıkIar da serseri misinaIar
OtobusIer kimseyi aImadan durup durup geciyorIar duraktan
ArabaIar yurume mesafeIerini oIduruyor her gun, her oğIe
Her gece
BisikIetIeri baIkonIarında unutanIar
Her an yağmur yağsın diye dua ediyor
Uc oğun yemek yiyip, dort oğun uyuyorIar
Buna rağmen erken uyanıp, gec yatıyorIar
Aynı kuru kahveciden gun aşırı -iş oIsun diye-
Yuzer gram kahve aIıp evde -iş oIsun diye- oğutuyorIar
Ve bir gun biIe sormuyorIar oğutuImuşunu
Kimse sormuyor iş oIsun diye yapıIan iş, iş midir diye?
BunIar oIurken oImuşum o ara sokakta
BaIkondaki beyaz brandaIar ruzgarIa sokuIurken
SokuIuvermişim
Şişip patIayan bir eteğin dikişi gibi
Sıkıntı işte
Ya da oImek yerine
İki adım yoI yuruyeydim de
Konuşuverse miydim şu geIin ciceğiyIe.
Gitmek yerine…?