1. Verse (Emre Baransel)
Derdi ki dedem,
Laf ağızdan bir kere cıkar
Ors ve cekic arasındaydım uzunca bir sure ah!
Surum yukseldi bugun gonencle
Yureğim gibi muebbeten boş elime
Nazım Hikmet ’in bir şiiriyim şimdi
Okur beni kendi sesinden dek ay tukenene
Sinime fısıldarım ağır ağır bu gece
Sabır ey sin bekleyeceksin uzun bir sure
Esmayı ustume sıcrattım
Artık bela bana bağımlı ben de ona
Fark basmaz ki kozun ustunde yururum cıplak ayakla
Fikrimde zikrimde Esma-i Husna
Giderken bilinmeze ulaşamadığı duşler cebinde
Ancak duam peşinde kardeşim de
Sayfama damlamadan sildiğim
Bir kac damla yaş gibi gecer o 1,5 sene
Golgesi yansımadan baş eğdi ben pişman
Ona bir borcum var o yuzden olamam duşman
Kaderi ellerimdeyken yazarım
Boğazıma duğumlenen her kelimenin ardından
Nakarat (Esin İris)
Sen, benim hergun tuttuğum dileklerimde
Pervaz ettim
Sen, benim akmayan kanım bileklerimde
Pervaz ettim
2. Verse (Emre Baransel)
Yasak gecelerin aksak sabahlarında
Pişmanlık ve alışkanlık kapışır hep aklımda
İki kucuk yaramaz cocuk gibi
Bizim gibi aşkım aynı bizim gibi
Platoniğim belki ama engelleyemez kimse duşlerimi
Onu ve ordaki seratonin kokulu evi
Fakat belirsiz bir surat en guzel anında
Bi koşeden gelir belirir oracıkta
Tekinsizim diye bağırır silueti har
Kusursuz netlik yok ama gozunde Lucifer var
Bi aydınlanımlık ışık puskurttum karanlığına
İhanete kactı tutuşan suratıyla
Daha cok karşılaşacaktık onunla
Sadakatle olan munasebetim bir kus bir barış ya
Buna coktan alıştık zıt kutuplara karıştık
Odulu hic bilemedik ama hep yarıştık
3. Verse:
Pervaz ettim, name okumam ben
Vaaz verir kovaladıkca kacan seneler
Az gelir ben ebelerim onlar doner
Gulerim sayfalarca her donuşlerinde
Farklı kulvar kim kimi kovalar
Universite yıllarında ortada doner kovalar
Garip bir his bırakır ustunde
Cabalayıp kalkmazsan kim kaldırır ki duştuğunde
İki arada bi derede, kardeşlerim nerede?
3-4 gercek dost haricinde
Bırakmam araya kıtalar girse de
Kutuplara gitsen elin bende, merak etme
Bana emanet ettiğin herşey demde
Sana verdiğim sozle birlikte
Ne parmaklıklar, ne kahpeler, ne mesafeler
Hicbir şey tutamaz ucurtman gokte
Derdi ki dedem,
Laf ağızdan bir kere cıkar
Ors ve cekic arasındaydım uzunca bir sure ah!
Surum yukseldi bugun gonencle
Yureğim gibi muebbeten boş elime
Nazım Hikmet ’in bir şiiriyim şimdi
Okur beni kendi sesinden dek ay tukenene
Sinime fısıldarım ağır ağır bu gece
Sabır ey sin bekleyeceksin uzun bir sure
Esmayı ustume sıcrattım
Artık bela bana bağımlı ben de ona
Fark basmaz ki kozun ustunde yururum cıplak ayakla
Fikrimde zikrimde Esma-i Husna
Giderken bilinmeze ulaşamadığı duşler cebinde
Ancak duam peşinde kardeşim de
Sayfama damlamadan sildiğim
Bir kac damla yaş gibi gecer o 1,5 sene
Golgesi yansımadan baş eğdi ben pişman
Ona bir borcum var o yuzden olamam duşman
Kaderi ellerimdeyken yazarım
Boğazıma duğumlenen her kelimenin ardından
Nakarat (Esin İris)
Sen, benim hergun tuttuğum dileklerimde
Pervaz ettim
Sen, benim akmayan kanım bileklerimde
Pervaz ettim
2. Verse (Emre Baransel)
Yasak gecelerin aksak sabahlarında
Pişmanlık ve alışkanlık kapışır hep aklımda
İki kucuk yaramaz cocuk gibi
Bizim gibi aşkım aynı bizim gibi
Platoniğim belki ama engelleyemez kimse duşlerimi
Onu ve ordaki seratonin kokulu evi
Fakat belirsiz bir surat en guzel anında
Bi koşeden gelir belirir oracıkta
Tekinsizim diye bağırır silueti har
Kusursuz netlik yok ama gozunde Lucifer var
Bi aydınlanımlık ışık puskurttum karanlığına
İhanete kactı tutuşan suratıyla
Daha cok karşılaşacaktık onunla
Sadakatle olan munasebetim bir kus bir barış ya
Buna coktan alıştık zıt kutuplara karıştık
Odulu hic bilemedik ama hep yarıştık
3. Verse:
Pervaz ettim, name okumam ben
Vaaz verir kovaladıkca kacan seneler
Az gelir ben ebelerim onlar doner
Gulerim sayfalarca her donuşlerinde
Farklı kulvar kim kimi kovalar
Universite yıllarında ortada doner kovalar
Garip bir his bırakır ustunde
Cabalayıp kalkmazsan kim kaldırır ki duştuğunde
İki arada bi derede, kardeşlerim nerede?
3-4 gercek dost haricinde
Bırakmam araya kıtalar girse de
Kutuplara gitsen elin bende, merak etme
Bana emanet ettiğin herşey demde
Sana verdiğim sozle birlikte
Ne parmaklıklar, ne kahpeler, ne mesafeler
Hicbir şey tutamaz ucurtman gokte