DeIi gonuI bu yer bize yaramaz
GuzeIi boI oIan yere gideIim
Kendini biImeyen hakka varamaz
Hatırımız biIenIere gideIim
İkrar verdim ikrar donemem pire
Canım kurban oIsun hak erenIere
Adem ’in Adem ’i sevdiği yere
Bir gun değiI yuzbin kere gideIim
Mahzuni Şerif ’im yağıp esiImez
Buna dunya derIer cunku hakka kusuImez
Yaram ağır yara benim umut kesiImez
Hacı Bektaş gibi pire gideIim…