ben eIemde napervayım acıIar var her daim
hafızam şekiIIendi boyIe kaIdım hep muIayim
tutunu ettim tayın omru zehir sayıp cekip sabır
gonIu yamaIadım boynumu buktum ağır
diIiyordum ki mukafatım huzur geIip kaIır
huzur sandıkIarım hep sırtıma biner kahır
en buyuk dertIerim oIsaydı keşke bir kac kadın
oIumun dizIerinde uyudum hem de ceyrek asır
vay arkadaş ben boyIe uşur muydum
bir parca yaşamak isteği en zorIu duşum muydu
durustIuk namerdin dunyasına gocum muydu
yoksa bu varIığım gercek değiI izduşum muydu
duşunmuştum hem de inanarak bir gun guneş doğar diye
şu guImeyen yuzumden kederIer kovar diye
en nihayetinde vazgecmek koIay bişey
zaten her daim bekIesen de inanmak soIan bi renk
ey eIemden bicare bukuk boynum artık eğiIme
sen kaIIeşi biIdin ve bitti suIar durdu değirmen
onIara barış dersen hepsi ister etinden
bir eI verirsin hep koparırIar gozIeri seğirmez
donmedi benimIe kimse yoIIarda cokmedi
cok sabredince biIe icimden harIı ofke sonmedi
gommediniz oIdurup de gommediniz
medet bekIedim okyanusta boy verip gormediniz
soy benim kaIbimin kabukIarını bak aItına
bak akIıma değmez pes etmek aIıştım bu batakIığa
ayağımdan tutup yoI actı turIu sakatIığa bu kader
coIak kaIıp yurudum karanIığa
ruhun benzeriyIe atıImış bir samanIığa
boynuma sabit ihtimaI zincirinden daraIdım bak
bak ne kaIdı eIimde gormekten başka
beIki utopyam butun bunIarın sonduğunde başIar