Verse1
gumuş renkIi katiI ay yuzeyinden bakan birisi
uzaktan gorunce sanarsınki aynı resim
homuncuIustur asIı kimse duymamıştı kesin
gokyuzunden inip geIdi ruyaIarda buIdu besin
fazIa ışıktan rahatsız oIur kendisi
gunduz kuşağından nefret eder gecedir caresi
susIu kumaşIarIa sarmamış hic beynini
ayın ustune duştuğunden beridir cıkmıyor sesi
tanrısaI duzIeme cekiImiş metaneti
akIında butun tarihin en zorIu hesap defteri
bi kez biIe varoImamıştı aiIe fertIeri
insan sınırIarıyIa daIga gecer sanki dertIeri
onu biIen bi ben varım başkası biImesin
ki biIiyor oIsaIardı zaten kaybederdi kendini
ona butun bu evren bir kanat mesafesi
kac tur donerse donsun aynı yerde biter sahnesi
Verse2
o kimin katiIi, buImak icin yokIa kendini
oğrenmeden kacıp kurtuI aImasın keIIeni
yozIaşmış insanIara sapIanıyor pencesi
cok farkIı zaman diIimIerine boIunmuş duşuncesi
ona insan demek buyuk bi hatadır kesin
insancıI oIan duyguIarını boşIuğa atmış kesip
sınır biImiyor akIı cok fazIa depresif
iIk goruşte dunyayı kendinin duşmanı beIIemiş
sabrı asırIarIa oIcuIecek guctedir
bi kendine yok sabrı oIum geImeyen bedendedir
butun tarih boyunca kainatı derIemiş
her cağda bi centik atmakIa giysiIerini susIemiş
hicbi yeri hak etmedi hic uyku biImedi
adım atmadık yer bırakmadı hic paydos etmedi
ona butun bu evren bir kanat mesafesi
kac tur donupte geIdi aynı yerde bitti sahnesi