Fîhi MÂ Fîh, MevlÂna CelÂleddin-i Rumî´nin meclislerindeki konuşmalarının, oğlu Sultan Veled veya muritlerinden biri tarafından yazılarak, sonradan bu notların bir araya getirilmesiyle meydana gelmiş bir eserdir. Her fasılda ele alınan mevzu ve meseleler başka başkadır ve her fasıl muhtevası bakımından mustakil olmakla beraber Hazret-i MevlÂna´nın umumi olarak tasavvufi duşuncelerini, dini, felsefi, ahlaki akidelerini, dunya ve insanlık goruşunu, tabiatını, şiir telakkisini, devrinin bircok muhim olaylarını, muhitini ve nihayet geniş muhiti uzerindeki derin ve buyuk tesiri anlatması bakımından tam bir butunluk gosterir. Bu eserde hakim unsur tasavvuftur. Bircok fasıllarda doğrudan doğruya varlık birliği inanandan, mutlak varlık ve zuhurundan, akl ı kul ve nefs-i kulden, kainat, eflak, anasır ve devirden, dunya ve ahiretten, insan, veli, nebi ve insan-ı kamilden, suluk ve derecelerinden, yakinden, aşk ve cezbeden bahsedilmiştir. Fîhi MÂ Fîh ´i okuyanlar Hazret-i MevlÂna´nın butun bu hususlardaki duşunce ve goruşlerini ne buyuk bir acıklık, sadelik ve aynı zamanda ne buyuk bir kudretle anlatmağa muvaffak olduğunu goreceklerdir.