Buyuklerin tum davranışlarında,cocukluk yıllarının izlerine rastlamak mumkun. Bugunun işini yarına bırakan erkeklerin gecmişinde de, "Hadi"leyen anneler var. Cocuklara cok sık "hadi" dendiğinde ileride ya telaşlı, her an bir şeyi kacıracakmış gibi koşturan aceleci yetişkinler, ya da bugunun işini yarına bırakan "unutkan buyukler" haline geliyorlar. Tembellik ya da sorumsuzluk diye adlandırılan bircok davranışın arkasında "hadi"leyen anneler var. Acık acık "yapmak istemiyorum" diyemeyen cocuk, uyumlu gibi gorunup gerekeni unutarak, erteler veya tam tersini yapar. Butun bu unutmalara da "Pasif direniş" deniyor.
Bu duşunceler 30 yılı aşkın meslek hayatı olan cocuk ve yetişkin uzman psikoloğu Fatma Torun Reid’in "Unutkan Erkekler, Hadileyen Anneler" kitabından. Reid’in ikincisi baskısı da biten kitabında hadileyen annelerin ortak yonleri, "sabırsız, mukemmeliyetci ve titiz" olmaları.
"Hadi"leme ilk olarak cocuğun yemek duzeninde başlıyor. Anne "hadi"ledikce cocuk ağzında yemeği tutuyor, yemiyor. Sofra savaş alanına donuşuyor, carpık ilgi mekanizması başlıyor. Cunku, yemek ve doyurma konusunda hassas toplumuz. Bunun da nedenleri var. Geleneksel ailelerde "bir cocuğa bakamadı" baskısı nedeniyle ya da annenin bir an once bitsin sabırsızlığı, etrafa bir şey dokulmesin titizliği buna neden oluyor.
"Hadi"leme cocuk okula başlayınca da suruyor. "Hadi uyan, hadi ders calış" şeklindeki itekleme geliyor. Ergenlikte ise "ustunu başını topla, yerlere atma, masana otur dersini calış" hadilemesi geliyor.
Bu universite bitirene kadar suruyor.
’Hadi’leyerek buyuyen cocuğu bu kez eşi ’hadi’liyor
Uzman Psikolog Fatma Torun Reid
Bugunun yetişkinin kişilik yapısında gecmişin izleri, deneyimleri, anne babanın yaklaşımı etkin. Biz, "hadi" sozcuğunu cok kullanan bir toplumuz. Ozellikle anneler cok kullanıyor. Telaşlı ve mukemmeliyetci annelerin kullandığı bir sozcuk "hadi",
Herhalde bu sozcuğu kullanmayan yoktur. Hadileme, kucuk cocuğun dunyasında ve daha sonraki delikanlılık ve genc kızlık doneminde goruluyor, pasif bir direnişi besliyor.
Hadilemenin tipik orneği unutmak. Her unutan mutlaka pasif direnişte değil, ama pasif direnişe tipik bir ornek de unutmak.
Hadileyerek buyuyen yetişkini ve ozellikle erkeği bu kez eşi "hadi"liyor. Her şeyi hatırlatan eş, kocasını unutkan erkek yapıyor. Akşam eve donerken kuru temizleyiciden bir şeyin alınmasını unutan erkeğin arkasında "hadi"leme var. Hatta tekrar tekrar hatırlatılan durumlarda daha cok unutma oluyor. Cocuk da ev odevini, paltosunu, kazağını unutuyor okulda. Anne de, cocuğu oğretmene mahcup olmasın veya kırık not almasın diye surekli hatırlatıyor. Bir sure sonra da cocuk unutmaya donuk direniş ve alışkanlık geliştiriyor. Cunku, nasıl olsa birisi ona hatırlatacak.
Toplumumuzda cocuğun yetişmesinde daha cok anneler on planda. O nedenle "hadi"leyen anneler var diyoruz.
Biz telaş toplumuyuz. Bir an once işler bitsin istiyoruz. Kişilikte mukemmeliyetcilik varsa karşı tarafın hata yapmasına tahammul edemez, onu duzeltmek ister. Ama buyuklerinin bu hızına cocuklar yetişemez, tempoları farklı olabilir.
Bazen annelerin yapacak cok işi oluyor. Cocuğu okula gonderirken işine yetişmesi ya da evini temizleyip, yemek hazırlaması, bebeğine bakması gerekebiliyor. Eğer ortam sakin değilse, evde uc cocuk varsa biri giydirilip, diğerleri yedirilecekse o zaman da haliyle bu anne "hadi"liyor. Coğunlukla ev işine donuk titizliklerin getirdiği durumlarda da "hadi"leme oluyor. Cocuklar ayak altından cekilip okullarına gitsin, evdeki işlerini yapsın isteyen geleneksel tipteki anne de "hadi"liyor.

kaynak:hurriyet
maksimum.com