Kabul eden anne babalar
Kabul eden ana-baba, genellikle seven ana-baba olarak nitelenir. Ana-baba, yalnız cocuklarını değil, kendilerini de kabul ederlerse, o zaman sevgi daha da etkili demektir. Kendini kabul eden ana-babanın, cocuklarının istekleri, ile bir buyuğun hak ve odevlerini birbirinden ayıramayan aciz kişiler oldukları soylenemez. Cocuğa kendisi olmak hakkını tanıyan, fakat haklarından da vazgecmeyen, "Evet" ya da "Hayır" diyebilen, kendi inandıklarını savunabilen ve cocuğuna bağlı olan, cocuğun kolesi olmayan kişilerdir. Ana-baba-cocuk ilişkisinin bu yonu, bazı ana-babaya zor gelmektedir. Coğu zaman cocuğu hediyeler ile, onun bir dediğini iki etmemek, ona sınır koymaktan ve uzun donemde onun lehine olacak bir davranışla bazı şeyler yapmak ya da vermek, reddetmekten daha kolay gelir. Kabul etmeyi akıllıca ve kararınca yuruten bir ana-babanın, gercekci olması gerekir. Anne-baba isterse herşeyi yapabilir, sevgiyle, sabırla ve akılla butun sorunlar cozulebilir inancı yaygındır. Kabul edilmenin sonucları olarak da şunları soyleyebiliriz. Bir kabul ve anlayış ortamında buyumuş olan cocukların bir cok ustunlukleri vardır. Henuz zavallı ve zayıf olduğu cağlarda korunmaya muhtac bulunmaktadır. Kazanacak kadar guclu olmadığı savaşlara katılmak zorunda değildir. Cocuk sevgi atmosferinde kendine guven ve kendini buyutenlere karşı bir inanc besleme gibi olumlu bir davranış kazanır. Boyle bir sevgi ve anlayış icinde buyuyen cocuk, bir ceşit ozgurluk elde edecektir. Buyume, girişkenlik, kendi değerlerini her zaman ispatlamak ve her zaman kendini korumak ihtiyacını hissetmeden devamlı sınama, yanılma, yeniden sınama. Duygularını acıklamakta kendini ozgur hissedecektir. Kabul edilen bir cocuk olmanın en buyuk ustunluğu, belki de buyuyen kişinin kendini kabul etmeyi oğrenme şansının yuksek oluşudur. Cocuk sahibi olmak, ana-babaya ceşitli zorluklar ve sorumluluklar yuklemektedir. Cocuklara sadece temel gereksinimlerini vermek, bunun gelişiminde yeterli olmamaktadır. Sevgisiz kalmak ve surekli horlanmak ya da cocuğun ozgurluğunu kısıtlayacak kadar onun uzerine duşmek. Cocuklar yetişkin bir birey haline geldikleri zaman bile uzerlerinden atamadıkları birtakım kişilik bozukluklarının olmasına neden olmaktadır. Cocukluk cağında kendini davranış bozukluğu ve uyumsuzluklarla gosteren bu kişilik bozuklukları, ana-babanın ilk cağlardaki olumlu tutum ve davranışlarıyla onlenebilir.