işe gitme oyunu okula gitme oyunu okula oyunları cocukları goturme oyunları işe
Evden Ayrılma Ve Okula Gitme Korkusu
( Benal TANYEL / CITI PITI COCUK EVİ )

Cocuğunuzun okulu reddetmesi, yabancı bir yere girme korkusundan, annesinden ayrılma endişesinden veya herikisinden de kaynaklanabilir. Bilinmeyene duyulan korku ve ayrılık endişesi cocuğun gelişiminde beklenen normal aşamalardır;
Her ikisi de aşırıya kacıp cocuğun fonksiyonlarını engellemeye başlarlarsa sorun yaratabilirler. “Ayrılık endişesi” teriminin ayrılığa ilişkin hem beklenen hem de aşırı korkuları tanımlamak icin kullanılmasına rağmen, biz bu durumu netleştirmek icin, normal gelişim surecinden kaynaklanan sıkıntılarını “ayrılma zorlukları” ve aşırı ayrılma korularını da “Ayrılık Endişeleri” olarak acıklayacağız. Ayrılma zorlukları cocuğun gelişiminin normal, sağlıklı bir parcısıdır. Bağlanma, bebeklik doneminin ortalarında, cocuk anne babasına ait olma duygusuna kapıldığında başlar. Bu bağlanma cocuğun anne babasının yanından ayrılırken uzulmesine ve terkedilme endişesi duymasına yolacar. Cocuğun ağlaması hem uzgunlukten hem de endişeden kaynaklanır. Cocuk anne babasının tekrar geleceğine inanmaya başladığında ayrı kalmaya ilişkin protestolarından vazgecer. Hepimiz bebeğimiz ilk kez bir cocuk bakıcısına bırakıp evden cıkarken onun nasıl icimizi parcalayarak ağladığını hepimiz hatırlarız. Genellikle ağlama kapı tamamen kapandığında veya hemen sonra durur, ama bazı bebekler ayrı kalma endişelerini yenemezler ve anne babaları yeniden gelene kadar ağlamaya devam ederler. Bu saatler surse bile bebeklik doneminde ayrılma zorluğunu uzun sure yaşayan cocuklar yuvaya ya da anaokuluna başlarken aynı problemi yeniden yaşamaya yatkındırlar. Eğer cocuk cok kucukse, olgunlaşmamışsa ya da utangacsa ayrı kalmak yine guc olabilir. Ayrılma zorlukları yaşayan cocuk evden ayrılma zamanı geldiğinde ağlayabilir veya ofke krizi gecirebilir. Annesi onu uğurlamaya calışırken eteğine yapışabilir ya da sınıfa girmeyi reddedebilir. Bu tepkiler cok olağan dışı gorunseler de her anaokulu oğretmeninin, size soyleyebileceği gibi son derece normaldirler. Bazen bir cocuğun okulu reddetmesi gercekte annesinin onun okula başlamasına ilişkin endişelerinin bir yansıması olabilir. Anne cocuğunun okulda rahat edemeyecek kadar kucuk olduğunu duşunebilir. Boyle durumlarda farkında olmadan onun gitmesini istemediğini belirten sinyaller gonderir ve cocuk ağlayarak veya annesinin elini bırakmayarak tepki verir. Protestolar, “iyi olacağından emin misin? inanılmaz buyuk bir sınıf. Belki alışmana yardım etmek icin bir sure kalsam iy i olur. Kalmamı ister misin?” demesiyle başlar. Anne sorularıyla cocuğu işlemiştir. Cocuğun annesinin yanından ayrılması icin sadece kendi endişelerini değil, annesinin endişelerini de yenmesi gerekir. Dahası annesinin sevgisini ve desteğini reddetmelidir. Zor bir durum! Neyse ki coğu yuva ve anaokulu oğretmeninin ilk gun endişeleriyle ilgili yeterli deneyimi vardır ve araya girerek ayrılmayı hem anne hem de cocuk icin kolaylaştırırlar.

Cocuğunuzun inatcı bir yapıya sahip olması okulu reddetmesine neden oluyorsa bu durumda okula gitmek istememesi yapmayı redded eceği bircok şeyden yalnızca biridir. Sabahları uyanır uyanmaz karşı koymaları başlar. Kalkmayı reddeder ve yataktan carşaflarla beraber kaldırılmak zorunda kalır. Daha sonra yatağını yapmayı reddeder ve yatağını yapmaya zorlanırsa ozen gostermeden uğraşır. Dişlerini fırcalamasından giyinmesine, kahvaltı etmesinden ceketini giymesine kadar herşey mucadele gerektirir. Yeterince suresi varken işini ağırdan aldığı icin otobusu kacırır siz onu isteksizce okula goturduğunuzde sabah uğraşları onun arabayı terketmesiyle ve okul binasına gitmeyi reddetmesiyle sonuclanır. Bu durumda cocuğun okula gitmemesi endişeye bağlı değildir. Durum daha cok zor veya karşı gelen davranışa bir ornektir. Herşeye karşı gelen bir cocuğun herhangi bir emre boyun eymesi oldukca guctur ve hayatı diğer cocukların yetişkin kararlarına bağlı olarak kabul ettikleri durumları kontrol etme uğraşıyla gecer. Ge nellikle karşı gelmelerine, edepsiz konuşması ve terbiyesiz davranışları eşlik eder, bu da anne babasının ofkesini artırır. Anne babanın uygun olmayan cezalar vermemek icin kendini surekli kontrol etmesi gerekir, cunku cocuk onu nasıl kızdıracağını iyi bilir.

Bu olaydaki okulu reddetmenin “caresi” endişeden kaynaklanan okulu reddetmeden oldukca farklıdır. İnatcı bir cocuğu okula goturmenin anahtarı, onun da ayrı kalmayı mumkun olduğu kadar kontrol etmesine izin vermektir. Bunu yapmnın yolu ise, cocuğun, sizin de kabul edeceğiniz iki alternatif arasında secim yapmasını sağlamaktır.

Yuvaya başlayanlarda okuldan kacınma, coğunlukla okul kavramının yeni olmasından dolayı duyulan endişeden kaynaklanır. Cocuğunuz sınıfa uyum sağladıktan, oğretmeninin onu koruyacağına guvenebileceğini oğrendikten ve de gunluk ritmine alıştıktan sonra bu endişelerin ustesinden gelebilir.

Tahmih edilebilirlik, bilinmeyene ilişkin endişelerin ustesinden gelmenin anahtarlarından biridir. Cocuğunuzun rahat bir rutin yaratması ve bunun aynı kalacağına guvenmesi onemlidir. Cocuklar hicbir zaman tam olarak yuva ritmine alışmazlar, yani bu durum her zaman yeni, farklı ve biraz korkutucudur. Yeni aktivitelerin ve diğer cocuklarla beraber olmanın heyecanı, coğu cocuğun korkularına son verir; fakat endişesi olan bir cocuk icin, bu durum eğlenme olanağı değil, guvenliğini ve korunmasını tehliaaae sokan bir tehdittir.

Guven ve inanc, hem cocuğun yeni cevrelere uyum gostermesini sağlar hem de onun ayrılma zorluklarının ustesinden gelebilmesinde kritik rol oynar. Cocuğunuz ondan uzakta olduğunuzda bile onu seveceğinize ve okuldan sonra tekrar biraraya geleceğiniz gerceğine guvenebilmelidir.

Ayrılık sahnesini kısa tutun, ol umlu olmaya calışın; onu sevdiğiniz soyleyin ve okulda mutlu ve guvende olacağını acıkca belirtin. Orneğin şoyle diyebilirsiniz: “İyi bir gun gecir, seni cok seviyorum. Unutma, okuldan geldiğinde burada olacağım.” Bunun yerine “Seninle sınıfa gelmemi ister misin? Kendini iyi hissettiğinden emin olmak icin bir dakikalığına iceri gelebilir miyim?” derseniz, bu, oğretmen ve sınıf hakkında endişeleriniz olduğu izlenimini uyandırır ve cocuk daha fazla endişelenir. Eğer duygularınızın okulun ilk gunu cocuğunuzu ne yonde etkileyeceğinden emin değilseniz, daha once oğretmeniyle buluşmalı ve ondan ayrılmanızı kolaylaştırmaya yardımcı olmasını istemelisiniz. Oğretmen size en iyi şekilde hoşcakal demenin yollarını gostermekten ve cocuğunuza destek olmaktan mutluluk duyacaktır.

Cocuğunuzdan ayrılmanız, az şey soyleyip cok şey beklerseniz daha kolay olacaktır. Onun oğretmenini ne kadar cok seveceği veya sınıfının ne kadar harika olacağı konusunda abartılarda bulunmayın; cunku bu durumda cocuğunuz sizin ictenliğinizden (ve sınıfının guvenliğinden) şuphe duymaya başlayacaktır. Aynı şekilde, onu ne kadar cok ozleyeceğinizi ya da ne kadar cok ozlediğinizi ya da ne kadar cesur olduğunu da soylemeyin; unutmayın, savaşa değil sadece okula gidiyor.

thurp.net


Cocuğunuzun yapması gereken birşey ve bu konuda ona yardımcı olacak insanlar var. Sizin yapmanız gereken şey de, onun başarılı olmasını ummak. Coğu zaman sizin ona duyduğunuz guven, cocuğunuzun korkularının ustesinden gelebilmesi icin gerekli tek şeydir.