Henuz dort yaşında yetim, yedi yaşında ise oksuz kalan Yevsey Klimkovun cumleleri bunlar. Toplum denen karmaşık ilişkiler yumağına cok kucuk yaşta, pusuladan yoksun bir şekilde adeta fırlatılan Klimkov, gozlemlerinden ve erkenden edindiği acı tecrubelerinden yola cıkarak bir insan inşa etmeye calışıyor. Carlık Rusyasının son zamanlarına denk gelen bu kişilik mucadelesi, donemin sosyal yapısının insanlara dayattığı mucadeleye karışıyor.
Gorki; adalet, dostluk, guven, aidiyet kavramlarını boyle bir arka planda ustalıkla sorgularken Yevsey Klimkovun kendinden bir "insan yaratma" cabasını da toplumsal olandan ayırmadan aynı usta bakış acısıyla gozler onune seriyor.
