Merhaba ozlediğim kadın…
Merhaba eksik yanım…
Bu sana gonderemediğim bircok mektuptan yalnızca herhangi biri. Sana milyonlarca defa yazabilecek kadar cesurken, bir kere bile gonderemeyecek kadar korkağım…
Nasıl gidiyor hayat, iyi bakıyorlar mı sana, alıştın mı yokluğuma?
Biz seninle ayrı dunyaların insanları değildik; yalnızca başka hayatları yaşıyoruz, başkalarıyla paylaşıyoruz…
Defalarca soz verdim kendime seni unutacağıma dair, yeminler ettim, kufurler savurdum… Yeniden denemeye calıştım başkalarıyla, seviştim… Seviştikce ozlem kanadı yureğim, kırıldım aynı yerden defalarca…
Ne sarabildim, ne de avunabildim…
İcimde yaralı bir kuş gibi aşk, cırpınıyor kalbim…
Gozden uzak olan gonulden uzak olmuyor…
Daha fazla ozluyorsun uzak kalınca, daha fazla batıyor goğsune yalnızlık paslı bir civi gibi… Her şeyin fazlasını hissetmeye başlıyorsun; bir kişi eksik olunca her şey fazlalık oluyor hayatında.
Ve sen cok eksiksin benden…
Seni hala nasıl sevebildiğimi sorma sakın.
Seni sevmek bana en guzel hediyesidir Allah’ın…
Sevgilim…
Bir şeyleri duzeltmeye calışmıyorum, artık bizim bir telafimiz yok.
Bir gun bana ihtiyacın olduğunda ilk gunun telaşı ve heyecanıyla yanında olacağım, ne zaman istersen arayabilirsin. Ne zaman istersen gelirim…
Seni tarifsiz bir şekilde ozlediğimi bil.
Opuyorum kirpiklerinden, dudaklarımda hala huzunlu tadın.
Kendine iyi bak, bir yanımı yureğinde unuttuğum kadın…


Kaynak




__________________