Kafirun Suresinin Turkce meali
Kafirun Suresinin anlamı
Kafirun Suresinin acıklaması

1. De ki: Ey KÂfirler!
Yuce Allah bu ayeti ile kÂfirlere karşı sert tavır takınılmasını emretmiştir. Baştaki “Kul” yani “De ki!” emri ayetin peygamberimizin (sav) sozu değil, Allah’ın kelÂmı olduğunu ve peygamberimizin (sav) bunu tebliğ ile emir olunduğunu acıkca belirtmektedir. Cunku Kur’Ân-ı Kerimin ifadesi ile peygamberimiz (sav) “Yumuşak davranan, katı ve sert tutum takınmayan” (Âl-i İmran, 3:159) bir ahlaka sahipti. Yuce Allah inatcı munkir ve muşriklere yumuşak davranmanın faydası olmayacağını ve sert bir tutum sergilemek gerektiğini ders vermektedir.

Bir diğer husus da Allah’a iman ve muhabbetin şeytana ve kÂfirlere duşman olmayı gerektirdiği hususudur. Nitekim yuce Allah “Haberiniz olsun ki Şeytan sizin apacık duşmanınızdır, siz de onu duşman bilin, cunku o etrafına toplanan hizbini ancak ashabı Saîrden olsunlar diye cehenneme da'vet eder” (Fatır, 35:6) buyurarak şeytan duşman olmayı emretmektedir. Ayrıca “Dinde ikrah ve zorlama yoktur; ancak ruşt ve irşat vardır. Hak batıldan, kufur, dalÂlaletten ayrılmıştır. Bundan sonra her kim taguta kufredip Allaha iman eylerse o işte en sağlam kırılmaz ve kopmaz ipe, urvetu’l-vuskaya yapışmıştır. Allah her şeyi bilir ve her şeyi hakkıyla işitir” (Bakara, 2:256) buyurarak kufre ve kÂfire duşman olmak gerektiğini acıkca belirtmektedir. Yuce Allah peygamberin sahabelerini de “Kafirlere karşı şiddetli, kendi aralarında merhametli” (Fetih, 48:29) oldukları icin ovmektedir.

Yuce Allah’ın onlara “Ey KÂfirler!” şeklinde hitap buyurması “ihbar-ı gayb” olup imana gelmeyeceklerini ve kufur uzere olup cehenneme gideceklerine ima ve işarettir. Aynen boyle olmuştur. Peygamberimize putlara tapınmasını teklif edenlerin hicbiri imana gelmemiştir.

2. Sizin taptığınız putlara ben asla ibadet etmem...
İman Allah’ın birliğine ve Tevhide imandır. Bu ise şirki ve iştiraki asla kabul etmez. Tevhit, Allah’ın her işi bizzat ilim, irade ve kudreti ile yapması demektir. Tevhide iman, Allah’ın her yerde hazır ve her şeye bir anda nazır olması ve her şeye kadir olduğuna iman demektir. Boyle bir kudret, ilim ve irade sahibinin elbette şirke ve iştirake ihtiyacı yoktur. İbadete de ancak lÂyık olan odur. Diğer sebepleri de yaratan ve Musebbibu’l-Esbab olan Allah’tır. Bu sebeple butun minnet ve şukran, hamd ve medih Allah’a aittir ve tesbih, tahmid ve tekbire layık odur. Bunu bilen ve iman eden bir mu’minin şirki netice veren bir başka muessir tanıması ve ona minnet duyması ve ibadet etmesi elbette mumkun değildir. Yuce Allah peygamberine bu hususu tebliğ etmesini emretmiştir. Peygamberimiz (sav) de “Ben sizin taptığınız ve menfaat talep ettiğiniz şeyler asla iltifat etmem ve onları merci ve musebbip olarak tanımam” buyurmuştur.