(Dunden devam)

Âdil kadere de derim ki:

Ben senin bu şefkatli tokatlarına mustahak idim. Yoksa herkes gibi gayet meşru ve zararsız olan bir yol tutarak şahsımı duşunseydim, maddî-manevî fuyuzat hislerimi feda etmeseydim, iman hizmetinde bu buyuk manevî kuvveti kaybedecektim. Ben maddî ve manevî her şeyimi feda ettim, her musibete katlandım, her işkenceye sabrettim. Bu sayede hakikat-i imaniye her tarafa yayıldı. Bu sayede Nur mekteb-i irfanının yuz binlerce, belki de milyonlarca talebeleri yetişti. Artık bu yolda, hizmet-i imaniyede onlar devam edeceklerdir. Ve benim maddî ve manevî her şeyden feragat mesleğimden ayrılmayacaklardır. Yalnız ve yalnız Allah rızÂsı icin calışacaklardır.

Benimle beraber cok talebelerim de turlu turlu musibetlere, eza ve cefalara maruz kaldılar, ağır imtihanlar gecirdiler. Benim gibi onlar da butun haksızlıklara ve haksız hareket edenlere karşı butun haklarını helÂl etmelerini isterim. Cunku onlar, bilmeyerek, kader-i İlÂhînin sırlarına, derin tecellîlerine akıl erdiremeyerek, bizim davamıza, hakikat-i imaniyenin inkişÃ‚fına hizmet ettiler. Bizim vazifemiz onlar icin yalnız hidayet temennisinden ibarettir. Bize ez ve cef edenlere karşı hicbir talebemin kalbinde zerre kadar intikam emeli beslememesini ve onlara mukabil Risale-i Nur’a sadakat ve sebatla calışmalarını tavsiye ederim.

Ben cok hastayım. Ne yazmaya, ne soylemeye takatim kalmadı. Belki de bunlar son sozlerim olur. Medresetuzzehra’nın Risale-i Nur Talebeleri bu vasiyetimi unutmasınlar.

Emirdağ Lahikası, 289. mektup, s. 411

LÛ*GAT*CE:

feragat: hakkından isteyerek vazgecme, el cekme.

fuyuzat: feyizler.

inkişÃ‚f: gelişme, acılma; meydana cıkma.

***
__________________