Bir Osmanlıdan Tevekkul Dersi
Dun Bugun Yarın
1800lu yılların İstanbulu. Yer Eyup Sultan... Hadisenin kahramanları, Osmanlı gundelik hayatındaki vazgecilmez mekÂnlardan biri olan şirin bir mahallenin bakkalı, mahalle sakinlerinden Mehmed Selahaddin amca ve hanımı Hatice SÂtıa teyzedir.

Diğerlerinden farkı olmayan sıradan bir gunun başlangıcıdır. Mehmed Selahaddin amca, hemen her gun tekrarlanan mutad sabah alışverişi icin bakkala kadar cıkar. Alacağı, birkac ceşit kahvaltılık nevaledir. Bu arada Hatice SÂtıa teyze kahvaltı sofrasını hazırlamakla meşguldur.

Dakikalar birbirini kovalamış, sut fincanda soğumaya yuz tutmuş ama Mehmed amca bakkaldan henuz donmemiştir. SÂtıa teyze meraklanmıştır; cunku kadim bakkalları evlerinin hemen az ilerisindeki koşe başındadır. “Sohbete mi daldılar acaba? diye duşunup dururken, Mehmed amca nihayet elindeki nevalelerle kapıda gorunur.

Kapı acılır acılmaz malum soru sorulur: “Nerede kaldın bey, meraklandım Mehmed Selahaddin amca biraz soluklandıktan sonra; “Hanım, der, duydum ki mahallenin taa uc tarafında yeni bir bakkal daha acılmış. Alışverişi oradan yapayım dedim; haliyle ondan biraz geciktim.

Hatice SÂtıa teyze merakını yenemez ve sorar hemen: “Niye? Bizim bakkal efendiyle aranızda bir tatsızlık mı oldu? Yoksa yeni bakkal daha ucuza mı mal satıyormuş?

“Hayır, hanım hayır! Zannettiğin gibi değil diyen Mehmed Selahaddin amca, yeni bakkaldan alışverişinin sebebini şoyle izah eder:

“Bir Allahın kulu kimseden vaad almadan, kimseye guvenmeden Tevekkeltu alellah demiş. Rezzak olan MevlÂsına guvenerek gelmiş, bizim mahallemize bir bakkal dukkanı acmış. Bir mahalle halkı olarak; yeri uzaktır, kimin nesidir, tanımıyoruz diye ona alışverişe gitmezsek eğer, bu kulun belki tevekkul inancı zayıflayabilir. Bundan da Allah katında bizler mesul oluruz!...

İbrahim Refik, Edeb YÂ Hû, Albatros Kitapları, İstanbul, 2000, s.30-32.
semerkand dergisi