Peygamber Efendimizin yaşadığı cevre

Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed'in (s.a.v) Doğduğu Yaşadığı Cevre

Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v) Arap yarımadasının Hicaz bolgesinde, Mekke şehrinde doğdu. O'nun hayÂtını ve insanlık tÂrihinde yaptığı buyuk inkılÂbı kavrayabilmek icin, yaşadığı asırda Arabistan'ın genel durumunun ve Arapların yaşayışlarının, ana hatları ile de olsa, bilinmesinde fayda vardır.

İslÂmiyet'ten once Araplar, henuz millet hÂline gelemedikleri icin; kabîleler hÂlinde yaşıyorlardı. Her kabîle, diğerlerinden ayrı bir devlet gibiydi. Kabîle başkanına "Şeyh" deniyordu. Hicaz ve Yemen bolgelerinde bazı şehirler kurulmuşsa da, genellikle collerde cadır ve gocebe hayÂtı geciriyorlardı. Hicaz bolgesinde uc onemli şehir, Mekke, Yesrib (Medine) ve TÂif'ti.


Kabîleler arasında kan davası ve sınır anlaşmazlıkları gibi sebepler yuzunden savaş eksik olmazdı. Yalnızca yılın dort ayında (Muharrem, Recep, Zilka'de ve Zilhicce aylarında) savaşmazlardı. Bu aylara "haram aylar denir. Bu aylarda, butun kabîleler guvenlik icinde seyÂhat edebildikleri icin, genellikle buyuk panayırlar bu aylarda kurulurdu. Mekke'nin hÂkimi, KÂbe ve civÂrındaki putların koruyucusu oldukları icin Kureyş kabîlesi, diğer butun kabîlelerden saygı gorurdu. Bu sebeple Kureyşliler, senenin her mevsiminde diledikleri yere seyÂhat edebiliyorlardı.


Hicaz bolgesindeki panayırların en onemlileri, Mekke civÂrında kurulmakta olan Ukaz, Mecenne ve Zulmecaz panayırlarıydı. Bu panayırlara ulkenin dort bir yanından akın akın gelenler arasında satıcılar, şÃ‚irler, hatipler, falcılar ve ceşitli dinlere mensup kimseler de bulunuyordu. TÂif'le Nahle arasında kurulmakta olan Ukaz panayırında, şiir yarışmaları yapılır; beğenilip derece alan şiirler, KÂbe'nin duvarlarına asılırdı.

Peygamberimizin doğduğu ortam
Muslumanlıktan once, Arapların coğunluğu putperestti. Yapmış oldukları bir takım heykellere ilÂh diye tapıyorlardı. En onemli putlar, Hubel, LÂt, MenÂt, UzzÂ, Vedd, Suva', Yeğûs, Yeûk ve Nesr adlarını taşıyanlardı. Mekke'de KÂbe ve civÂrına 360 kadar put yerleştirilmişti. Her kÂbîlenin ayrı bir putu, her putun ozel bir ziyÂret gunu vardı. Boylece yılın her gununde putlarını ziyÂrete gelenlerle dolup taşan Mekke, bir ticÂret merkezi olduğu kadar, putperestliğin de merkezi hÂline gelmiş bulunuyordu.

Arabistan'da putperestlerden başka, Mûsevî, Hıristiyan, Mecusî (ateşe tapan) ve SÂbiî dinlerine mensup kimseler de vardı. Bunlardan başka, cok az sayıda, Hz. İbrahim'in tebliğinden o devre ulaşan dinî esasları benimsemiş tek Tanrı inancında olan "Hanîf"ler vardı. Nevfel oğlu Varaka, Cahş oğlu Abdullah, Huveyris oğlu Osman ve SÂide oğlu Kuss bunlardandı.

İslÂmiyetten once Araplar arasında okuyup yazma bilenlerin sayısı son derece azdı. Comertlik, konukseverlik, sozde durma, duşmanları bile olsa kendilerine sığınanları koruma, cesÂret.. gibi bazı iyi ozellikleri yanında, soygunculuk, faizcilik, zenginleri ustun, fakirleri hor gorme, icki ve kumar duşkunluğu, kabilecilik gayreti ile kan dokme gibi son derece cirkin Âdetleri de vardı. Ozellikle kole ve kadınlara hic değer vermezlerdi. Kadınlar, olen kocasından, babasından ve diğer yakınlarından mirÂs alamadıkları gibi, kendileri mirÂs malları arasında, mirÂscılara kalırdı. Erkekler istedikleri kadar kadınla evlenebilirlerdi. Bazı kimseler kız cocuklarını diri diri kumlara gomecek derecede vahşet gostermişlerdi.

İslÂmiyetin doğuşu sırasında yalnız Araplar ve Arabistan değil, butun dunya, haksızlık, sefÂhat ve cehÂletin karanlığı icindeydi. Maddî ve rûhî sıkıntılar icinde bunalmış olan insanlık, bir onder, bir kurtarıcı beklemekteydi.
kaynak: dinibil.com