Hz Peygamberimizin Guzel Ahlakı


Peygamber efendimizin Ahlakını kısa ve oz olarak tasvir etmek icin aşağıdaki yazı bir hutbe metninin bir bolumu olarak ADAB (Abduullah Hani) kitabından yararlanarak kaleme alınmıştır.

Butun hareketleri mutedil, ve olculu idi.

Hızlı yurur akarak giderdi. Yavaş yurur gibi gorunurlerdi.

Luzumsuz soz soylemezdi.

Guler yuzlu tatlı sozlu idi.

Kimseye fena soz soylemez, kotu muamele yapmazdı.

Yumuşak ve alcak gonullu idi.

Peygamberliğine mahsuz ciddiyet vekarını ashabıyla arasında duvar yapmamıştı

Heybetli ve ağırbaşlı idi.

Gulumsemsi tebessum idi. Onunla sohbet eden kimse Ona can-ı gonulden aşık olurdu.

İnsanların yıkık kalbleri yapmaya, gonullerini hoş etmeye duşkundu. Uzgunleri teselli etme fırsatını gozler, onları incitmez kucuk buyuk butun ashabını arardı.

Ofkeden butun gucuyle sakınır, ofkeli iken bir harekette bulunmaktan sakınır, kendine hakim olurdu. Hakka itiraz edilmesinin haricinde ofkelenmezdi. Dunya ve dunyalık şeyler onu ofkelendirmezdi.

Hic bir kimse onunla beraber bulunmaktan şikayet etmemiştir.

Resulullahın huznu daimi, tefekkuru aralıksız idi.

Rahatı yoktu.

Zaruret olmaksızın konuşmazdı.

İnsanları birbirine ısındırır, birbirinden soğutmazdı.

Yaradılış olarak yumuşak olmakla beraber,selabetli idi,heybetli idi.

Her bir toplumun şereflisine ikram eder. Onu onlara başkan yapardı.

Hic bir kimseden tebessumunu esirgememekle beraber insanlara karşı daima ihtiyatlı davranırdı.

Guzel bir hareketi takviye eder. Cirkin bir hareketi kınar, ondan sakındırırdı.

Resulullah (SAV) Allahı (CC) zikretmeden, ne oturur, ne de kalkardı.

Bir meclise varınca neresi boş kalmışsa orada oturur, herkesin de oyle yapmasını emrederdi. Onunla oturanların hepside kendisinin Resulullahın yanında en kıymetli olduğunu zannederdi.

Sert ve kaba değildi.

Yuksek sesle konuşmazdı.

Kotu soz soylemezdi.

Hata aramazdı.

Meclisi hilim, haya, sabır ve emanet meclisi idi.

Uc şeyden kesinlikle kacınırdı: Munakaşa, cok konuşmak, kendini ilgilendirmeyen şeylerle uğraşmak.

Konuşmaya başladığı zaman meclistekileri bir hal tutar, sanki başlarında bir kuş varmış gibi hareketsiz kesilirlerdi.

Her işi mutedil idi. Birbiriyle celişki arz eden hareketleri yok idi.

Peygamberliğine mahsus ciddiyet ve vakarını ashabıyla kendisi arasında duvar yapmamıştı.