Değerli kardeşimiz;
Araf Suresi, Ayet 16,17:

"Beni azdırdığın icin, andolsun ki, Senin doğru yolun uzerinde onlara karşı duracağım. Sonra onlerinden, artlarından, sağ ve sollarından onlara sokulacağım; coğunu Sana şukreder bulamayacaksın" dedi.”



İlgili Ayetin Acıklaması:

Madem ki sen beni azdırdın, madem ki sen beni saptırdın, benim sapmama imkÂn hazırladın, oyleyse ben de senin beni saptırmana karşılık, senin dosdoğru yolunun uzerinde kendileri sebebiyle saptırıldığım kullarına karşılık duracağım. İbni Abbas efendimiz buradaki “Ağveyteni” ifadesini “kema ezlalteni” şeklinde anlamış.

İfadeyi goruyor musunuz? Beni saptırmana karşılık, beni azdırmana karşılık ben de benim kendisi sebebiyle saptırılıp rahmetten uzaklaştırıldığım bu Âdem neslinin dosdoğru yolları uzerinde duracağım. Sonra onların onlerinden geleceğim, arkalarından geleceğim, sağlarından sollarından geleceğim, onları saptıracağım ve sen onların pek coğunu sana şukreder bulamayacaksın.

Birinci olarak şunu soyleyelim. Dikkat ediyorsanız şeytan kendisinin sapma işini Allah’a izÂfe ediyor. Beni saptırmana karşılık. Madem ki sen beni azdırıp saptırdın, oyleyse ben de diye soze başlıyor. Halbuki onu saptıran Allah değildi. O zaten sapıklardandı da Rabbimizin bu secde emri, bu sapıklığını acığa cıkarmış oldu. Allah’ın bu emri karşısında kendi duşuncesine, kendi hev ve hevesine kapıldığı icin, kokenini, maddesini, madde-i asliyesini, yÂni ırkını ileri surerek, ırkcılık yaparak aslında kendisi sapmıştır İblis. Ama bu sapmasının faturasını Allah’a kesmeye calışıyor. İşte bu da ayrı bir şeytan mantığı. Sucu hic kabullenmeme ve sucu hep başkalarının uzerine atma. Oyleyse Âdi şeytanın geliştirdiği bu mantığa da dikkat edeceğiz.

Kur’an-ı Kerîme baktığımız zaman, suc karşısında iki tavır goruyoruz. Âdem’in yaratılışını anlatan Kur’an Âyetlerine baktığımız zaman iki suc, iki suclu ve suc karşısında iki tavır goruyoruz. Ortada iki suc var. Birisi Âdem’in sucu, otekisi de İblisin sucu. Âdem’in sucu cennette Allah’ın yasakladığı meyveden yeme sucu, İblisin sucu da yeryuzunde halîfe olarak yaratılan Hz. Âdem’e secde emrini yerine getirmeme ve bu emri veren makama kafa tutma sucu.

Evet ortada iki suc var ve iki de suclu var. Ama suc karşısında da iki tavır goruyoruz. YÂni sucun ve suclunun tespiti konusunda, sucun kabulu konusunda ve sucluya verilecek ceza konusunda iki tavır var. Birisi Âdem’in tavrı otekisi de İblisin tavrı. Suc ve sucu kabul konusunda bir Âdem’in fikri var bir de İblisin fikri ve tavrı var. Ya da şoyle ifade edelim; suc karşısında bir Âdem’in tavrı, bir de şeytanın tavrı var.

İşlediği o suc karşısında Âdem’in tavrı Kur’an-ı Kerîm'de cok acık ve net olarak şoyle anlatılır:

Âdem (a.s) sucunu kabahatini anladı, sucu kabullendi, tamamıyla bu eylem karşısında kendisini suclu gordu ve Rabbinin kendisini affetmesi icin ona yonelip yalvardı yakardı. Tabi hanımı Havva anamız da aynını yaptı. Âyet-i kerîme ilerde gelecek o zaman o konu uzerinde detaylı olarak duracağız. Bakın suc karşısında Allah’ın istediği gibi bir tavır takınan, suclu olduklarını anlayıp kabullenen ve bunun icin de kendisine karşı suc işledikleri Rablerine karşı ozur dileme makamında olan Âdem ve Havva aleyhim es-selÂm şoyle diyorlardı:

“Her ikisi, "Rabbimiz! Kendimize yazık ettik; bizi bağışlamaz ve bize merhamet etmezsen biz kaybedenlerden oluruz" dediler.” (A’rÂf, 7/23)

Evet her ikisi de suclarını kabul edip, ya Rabbi bizler sucluyuz, bizler sana karşı yapmamamız gerekeni yaptık, yemememiz gereken meyveden yedik, senin yasağına karşı gelerek nefislerimize zulmettik, olmamamız gereken, bulunmamamız gereken konumda bulunduk, dediler. Aslında onların o meyveden yemelerinde de etkili olan, kendilerini yeminler ederek kandıran şeytandı, ama onlar bu işin faturasını şeytana cıkarmadılar. Suclu odur ya Rabbi; bizi o saptırdı demediler.

Ya da bu konuda neden şeytanı bize musallat edip de bizi saptırdın, diye Allah’ı da suclamadılar. Suclarını kabul ettiler. Ya Rabbi sucumuzu kabullenip, sucumuzu itiraf edip senden af diliyoruz. Eğer sen bizi bağışlamaz ve bize merhamet etmezsen o zaman biz kaybedenlerden oluruz diyorlar. Suc karşısında boyle bir tavır sergileyip, suclarını kabul edip, kendisine yalvaran, kendisini suclarının affı konusunda tek yetkili goren kullarını bu tavırlarından oturu Rabbimiz de affediyor, affettiğini bildiriyordu. İşte bu, suc karşısında Âdem’in tavrıydı.

Ama bakın İblisin tavrı bundan cok farklıydı. Madem ki sen beni azdırdın, beni saptırdın, oyleyse ben de şoyle şoyle yapacağım. Kendisini saptıran kim? Kendisine bu sucu işleten kim? YÂni suclu kim? Kendisi değil, Allah. Kendisinde hic suc yok, butun suc Allah’ta (haşa). Sanki onu azdıran, saptıran, yoldan cıkaran ve secde etmemesine sebep olan Allah, kendisinde hic suc yok.

İşte bu da ayrı bir şeytan mantığıdır. Sucu hep başkalarının uzerine atma, sucu hic kendi uzerine almama, bu şeytan tavrıdır. Ve bizler şu anda suc karşısında ya Âdem’in tavrını sergileyecek, sucluysak sucumuzu kabullenecek, karşımızdakinden ozur dileyecek ve affedilmeyi hak edeceğiz, ya da tıpkı şeytan gibi sucu hep başkalarının uzerine atacak, sucu kabullenmeyecek ve aftan da mahrum kalacağız.

Şeytanın bu mantığının, suc karşısında takındığı bu tavrının da bugun insanlar arasında cok yaygın olduğunu goruyoruz. Kimsenin suca sahip cıkmadığını, sucu hep karşısındakilere atmaya calıştığını goruyoruz. Talebeye sorsan hoca kabahatli, hocaya sorsan talebe suclu. Babaya gore evlÂt suclu, evlÂda sorsan baba kabahatli. Memura gore amir, amire gore memur suclu. Devlete gore halk suclu, halka sorsan devlet suclu. Kocaya gore hanım, hanıma sorsan koca suclu. Ortada bir suc varsa, bir duzensizlik varsa hep karşıdaki sucludur. Kendisinde zerre kadar bir kabahat yoktur adamın. İşte şeytan mantığıdır bu. (bk. Besairu’l Kur'an, İlgili Ayetin Tefsiri)

http://www.sorularlaislamiyet.com/ar...emektedir.html
__________________