Bir gece Musa [a.s], Tûr’a gidiyordu. İblîs, Musa’nın [a.s] yanına cıkageldi. Musa [a.s], o mel‘una,

“Neden Âdem’e [a.s] secde etmedin ki?” dedi.

İblîs, ona,

“Ey Allah huzuruna kabul edilmiş kimse! Ben sebepsiz yere Allah’ın kudretinden surgun edildim. Eğer secde edebilseydim ben de senin gibi Allah’ın kelimi [konuşan ağzı] olurdum. Fakat yuce Allah boyle diledi. Niye eğri soyleyeyim? Doğru bir duzen zuhur etmedi bu işte” dedi.


Musa (a.s) ona dedi ki:

“Ey yollara duşmuş, bukağılara muptel olmuş kişi! Hic Allah’ı anar mısın?”

İblîs dedi ki:

“Benim gibi şefkatli bir Âşık, O’nu bir an bile unutabilir mi? Bilirim ki O’nun gonlunde bana karşı bir zerrecik kin bile yok. Gonlumde O’na karşı sevgi beslemem de ne yaparım?...”

Ey oğul! Gerci şeytan Allah’ın huzurundan uzaktır, ama Musa’yla (a.s) konuşmasına bakılırsa aynı zamanda Allah’ın huzurundadır.

LÂnet, onun gonlunu yakmıştır ama aşkını da ziyadeleştirmiştir. Şeytan bile bu yolda bu derece hararetliyken acaba sen, sevgilinin aşkıyla nicesin?

Sihir oğrenmek istiyorsan lÂnete sevinmen gerek. Yok, bunu yapamayacaksan vazgec bu sevdadan!

Bir bak da gor! HÂrût’la MÂrût nice zamandır baş aşağı, ac susuz asılı duruyorlar. Bilmiş ol ki, onlar kuyuda gonulleri kanlara bulanmış bir halde hayatlarından bezmişlerdir. Onların ikisi de buyude zamanenin ustadı oldukları halde kendilerini kurtaramamışlarsa, kim sihir ilmini oğrendim diye sevinebilir?

Buyuculukte ilerleyip de bir Âleme sahip olsan bile bunların hepsini bir anda mahvetmek icin timsahlık eden bir sopa kÂfidir. Buyuden meydana gelen o şeyler, bir tek sopada kaybolur gider. Cunku onlar değersiz bir şeydir.

Senin gonlunde bir şeytan var. Bu yuzden daima buyu hevesiyle sarhoş olmaktasın. Fakat şeytanın, bir musluman olsa sihrin fıkıh, kufrun iman kesilir. Ebedî olarak cennet ehline katılırsın. Şeytanın, hicbir bahane ileri surmeden sana secde eder.

Ey oğul! Ben, sana helÂli haramı anlattım. Yuceliğin, ancak bu sihirle ebedîleşir. Boyle bir sihri elde etme imkÂnı varken, boyle olmaya calışmak gerek, oyle değil!...





İlahiname
Ferîduddin AttÂr
__________________